Op weg naar de Blue Mountains
Door: familiezandhuis
19 Juli 2010 | Australië, Katoomba
Ergens ver weg klinkt geklop. Verbeelding of echt? De oogleden zwaar van de slaap. Waar zijn we en hoe laat is het? Geen idee. Het geklop wordt harder. Toch echt dus? Allemaal worden we wakker. Er staat midden in de nacht iemand op onze camperdeur te kloppen. Wie zal dat zijn ? Geen idee dus het moet wel een vreemde zijn.
Naast het geklop horen we nu ook een stem : "hello". We zeggen nog even niets terug. De stem begint luider te roepen. Ik besluit "hello" terug te roepen. We doen uit veiligheidsoverwegingen de deur niet openen. Ik kijk achter het gordijn en zie een man voor de camperdeur staan. De man vraagt om hulp. Ik vraag welk soort hulp hij nodig heeft. Er volgt een verhaal over zijn vrouw die een "stroke" zou hebben gehad en ze hebben niet voldoende brandstof voor de auto. Of wij hem $ 10 kunnen lenen. Ik antwoord resoluut dat wij hem niet kunnen helpen. Hij mompelt teleurgesteld en stapt in een auto. Hij rijdt met hoge snelheid en zonder verlichting de parkeerplaats af en verdwijnt in de nacht.
Ik kijk op mijn horloge en zie 03:53 uur.
Onze overnachtingsplaats is een grote parkeerplaats die in het weekeinde is opengesteld. Aangezien het nu maandag is, worden de parkeerplekken snel gevuld met auto's van mensen die aan het werk gaan. De slagboom is omlaag. Wij hebben zo ingeschat dat de draad in het wegdek aan de binnenzijde ervoor zal zorgen dat deze slagboom omhoog zal gaan zodra wij erboven staan. Onze veronderstelling blijkt juist.
Wij rijden naar het adres van de Australian Immigration Office (3 Lonsdalestreet). Frank komt na enkele minuten weer bij ons. Hij moet een formulier invullen en een recente kopie rekeningafschrift overleggen. Het formulier is zo ingevuld maar een rekeningafschrift moet afgedrukt worden. Hiervoor kunnen we de hulp van Tim, een medestudent inroepen. Met de vereiste bescheiden krijgt Frank uiteindelijk zijn toeristenvisum geldig tot eind augustus.
Het 2e punt op onze "to do" lijst is het per schip versturen van een doos met spullen die Frank en wij niet per vliegtuig mee terug kunnen nemen. Een postagentschap eveneens aan de Lonsdalestreet biedt de goedkopere oplossing. Een doos wordt goed dicht getapet en voorzien van een adresetiket.
Even bellen naar de camping in Katoomba of ze wel geopend zijn. Zou sneu zijn wanneer we nu een camping kiezen die alleen in de Australische zomerperiode geopend is. De receptioniste meldt ons dat ze wel geopend zijn en dat we uiterlijk om 17:30 uur nog kunnen inchecken.
De GPS navigatie rekent uit dat de route 324 km langs is en 3 uur en 3 kwartier zal duren. Dat betekent dat we uiterlijk 13:45 uur uit Canberra moeten vertrekken.
Toch nog maar eerst even boodschappen halen omdat we niet weten of we op tijd in Katoomba zullen zijn en hoe het daar met de supermarkten gesteld is. 10 voor half 2 rijden we weg en de navigatie geeft aan dat de verwachte aankomsttijd 17:05 is. We hebben dus een speling van slechts 25 minuten.
De reis verloopt voorspoedig vooral omdat we meerdere chauffeurs hebben. Onderweg weer erg mooie landschappen met fraaie bergen en heuvels met kudden runderen.
Zodra we Sydney aan de westkant zijn gepasseerd en bij de rand van het Blue Mountains National Park aankomen hebben we nog een kwartier speling overgehouden. Dat zou genoeg moeten zijn. Maar dan zien we "road work ahead". En we komen in een stroom fileverkeer terecht die soms stil staat en dan weer langzaam rijdend voortgaat. Onze speling slinkt snel en het wordt spannend of we op tijd bij de camping zijn.
Precies 5 voor half zes komen we aan bij de camping en 5 minuten later manoeuvreren we de camper op plek 45. Elektriciteit aansluiten, vers water aanvullen, afvalwater afvoeren.
Onze proviand is voldoende en we beginnen aan de avondmaaltijd.
De receptionist had ons getipt dat er net buiten de camping een uitzichtpunt ("Reid's plateau") is waar je de verlichte "drie zusters" kunt zien. Het pad naar dit plateau is verlicht. Frank heeft de weg ernaar toe eerst even verkend en kan nu als gids fungeren. Het uitzicht op dit plateau is inderdaad echt fraai. De "drie zusters" is een gebergte met 3 afzonderlijke naast elkaar staande rotsen. Het statief wordt onder de camera's gemonteerd. Na het proberen van verschillende camera-instellingen ontdekken we de ideale instelling. We zijn tevreden over het resultaat en keren snel terug naar de camper want het is weer koud geworden.
Een beker warme chocolademelk doet wonderen. We zijn klaar voor een nieuwe dag.
Naast het geklop horen we nu ook een stem : "hello". We zeggen nog even niets terug. De stem begint luider te roepen. Ik besluit "hello" terug te roepen. We doen uit veiligheidsoverwegingen de deur niet openen. Ik kijk achter het gordijn en zie een man voor de camperdeur staan. De man vraagt om hulp. Ik vraag welk soort hulp hij nodig heeft. Er volgt een verhaal over zijn vrouw die een "stroke" zou hebben gehad en ze hebben niet voldoende brandstof voor de auto. Of wij hem $ 10 kunnen lenen. Ik antwoord resoluut dat wij hem niet kunnen helpen. Hij mompelt teleurgesteld en stapt in een auto. Hij rijdt met hoge snelheid en zonder verlichting de parkeerplaats af en verdwijnt in de nacht.
Ik kijk op mijn horloge en zie 03:53 uur.
Onze overnachtingsplaats is een grote parkeerplaats die in het weekeinde is opengesteld. Aangezien het nu maandag is, worden de parkeerplekken snel gevuld met auto's van mensen die aan het werk gaan. De slagboom is omlaag. Wij hebben zo ingeschat dat de draad in het wegdek aan de binnenzijde ervoor zal zorgen dat deze slagboom omhoog zal gaan zodra wij erboven staan. Onze veronderstelling blijkt juist.
Wij rijden naar het adres van de Australian Immigration Office (3 Lonsdalestreet). Frank komt na enkele minuten weer bij ons. Hij moet een formulier invullen en een recente kopie rekeningafschrift overleggen. Het formulier is zo ingevuld maar een rekeningafschrift moet afgedrukt worden. Hiervoor kunnen we de hulp van Tim, een medestudent inroepen. Met de vereiste bescheiden krijgt Frank uiteindelijk zijn toeristenvisum geldig tot eind augustus.
Het 2e punt op onze "to do" lijst is het per schip versturen van een doos met spullen die Frank en wij niet per vliegtuig mee terug kunnen nemen. Een postagentschap eveneens aan de Lonsdalestreet biedt de goedkopere oplossing. Een doos wordt goed dicht getapet en voorzien van een adresetiket.
Even bellen naar de camping in Katoomba of ze wel geopend zijn. Zou sneu zijn wanneer we nu een camping kiezen die alleen in de Australische zomerperiode geopend is. De receptioniste meldt ons dat ze wel geopend zijn en dat we uiterlijk om 17:30 uur nog kunnen inchecken.
De GPS navigatie rekent uit dat de route 324 km langs is en 3 uur en 3 kwartier zal duren. Dat betekent dat we uiterlijk 13:45 uur uit Canberra moeten vertrekken.
Toch nog maar eerst even boodschappen halen omdat we niet weten of we op tijd in Katoomba zullen zijn en hoe het daar met de supermarkten gesteld is. 10 voor half 2 rijden we weg en de navigatie geeft aan dat de verwachte aankomsttijd 17:05 is. We hebben dus een speling van slechts 25 minuten.
De reis verloopt voorspoedig vooral omdat we meerdere chauffeurs hebben. Onderweg weer erg mooie landschappen met fraaie bergen en heuvels met kudden runderen.
Zodra we Sydney aan de westkant zijn gepasseerd en bij de rand van het Blue Mountains National Park aankomen hebben we nog een kwartier speling overgehouden. Dat zou genoeg moeten zijn. Maar dan zien we "road work ahead". En we komen in een stroom fileverkeer terecht die soms stil staat en dan weer langzaam rijdend voortgaat. Onze speling slinkt snel en het wordt spannend of we op tijd bij de camping zijn.
Precies 5 voor half zes komen we aan bij de camping en 5 minuten later manoeuvreren we de camper op plek 45. Elektriciteit aansluiten, vers water aanvullen, afvalwater afvoeren.
Onze proviand is voldoende en we beginnen aan de avondmaaltijd.
De receptionist had ons getipt dat er net buiten de camping een uitzichtpunt ("Reid's plateau") is waar je de verlichte "drie zusters" kunt zien. Het pad naar dit plateau is verlicht. Frank heeft de weg ernaar toe eerst even verkend en kan nu als gids fungeren. Het uitzicht op dit plateau is inderdaad echt fraai. De "drie zusters" is een gebergte met 3 afzonderlijke naast elkaar staande rotsen. Het statief wordt onder de camera's gemonteerd. Na het proberen van verschillende camera-instellingen ontdekken we de ideale instelling. We zijn tevreden over het resultaat en keren snel terug naar de camper want het is weer koud geworden.
Een beker warme chocolademelk doet wonderen. We zijn klaar voor een nieuwe dag.
-
19 Juli 2010 - 11:01
Chantal:
Hé Zandhuisjes!
Wat een geweldige verhalen (en wat een thriller afgelopen nacht)! Volgens mij schuilt er een heuse schrijver in Herman!
Heel veel plezier nog down under!
Groetjes van de Weijntjes!
P.S. ik word nu wel nieuwsgierig naar al die mooie plaatjes die je geschoten hebt.... -
19 Juli 2010 - 12:26
Karin:
Hallo Herman, Brigitte en Frank
Met de informatie uit het verhaal lijkt het net of je er zelf bij bent en alles meemaakt.
heel mooi beschreven.
Veel plezier nog en ik ben ook benieuwd naar de foto's.
groetjes Karin en (O)Pa. -
19 Juli 2010 - 15:50
Herold:
8 kilo foto apparatuur (jawel nog goed onthouden uit een eerder verslag) en minimaal twee mensen die er heel goed mee om kunnen gaan en wij moeten het nog steeds doen met (overigens leuk verwoord) tekst. Ik sluit me aan bij de andere reacties. Ben zeer benieuwd naar de foto's! -
19 Juli 2010 - 20:05
Hetty De Roo:
hallo
fam zandhuis wat een belevenissen hebben jullie daar in australia al meegemaakt heerlyk tof maar ookvrezelyk gevaarlyk met die man die snachts om 10$ vroeg goed gereageerd brigit groetjes van hetty -
19 Juli 2010 - 20:20
Hetty Deroo:
hai super fam daar in het verre australa velegroetjes van jan en hetty en jessica en bas en raimond en manon heelveel plezier allemaal leuke verslagen hebben jullie gemaakt hoor tof groetjesvan hetty -
20 Juli 2010 - 06:37
Marian:
wat een spannende nachtelijke belevenissen,en dat was zeker een race tegen de klok,met al die straatwerkzaamheden,maar de camping gehaald.wacht nu op de prachtige foto's van de three-sisters.morgen weer een fijne dag gewenst.groeten van Bouke en Marian.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
