Dag 4 bergen, dalen en meren

Na wederom een heerlijk ontbijt namen we afscheid van Irene en John, onze gastvrouw en -heer. Vandaag de reis naar ons volgende overnachtingsadres in noordelijk richting, in het plaatsje Westhill bij Inverness.

De route leidde ons dwars door het Ben Nevis en Glen Coe National Park. Het werd een rit met een aaneenschakeling van mooie, mooiere en mooiste panorama's. Er waren niet genoeg parkeerplaatsen om van al die fraaie uitzichten te genieten. In dit gebied met hoge bergen en diepe dalen loopt één autoweg, de A82, met veel verkeer in beide richtingen. Daar waar de situatie het toeliet stopten we om rustig te kijken en foto's te maken.

Bij het meer Loch Lubhair bij Crianlarich hadden we te laat in de gaten dat het een bijzonder plaatje was. We keerden om en reden de bewuste plaats voorbij om bij de eerste gelegenheid, een door een P-bord aangegeven parkeerplaats te keren.
Het was even schrikken toen we een donker in het bos gelegen parkeerveldje opreden en plots oog in oog stonden met een zeer sinister ogend gezelschap van jonge mannen in legerkleding die leken te schrikken van onze komst. Het riep bij ons het beeld op of we iets verstoorden wat niet in de haak was.
Onze eerste reactie was, direct weer weg hier. We draaiden in een vloeiende beweging om en reden het duistere parkeerterreintje af. Even verder zagen we een goed punt om te stoppen voor enkele foto's.

De volgende stop was bij The Bridge of Orchy. Daar zagen we een trein over de spoorlijn langs de berghelling voorbijgaan. De zon stond aan een helderblauwe hemel en gaf een goede doortekening van de details van bergen en dalen.
De groene weiden op de voorgrond in het dal met daarin de beekjes en de groene gladde berghellingen van de spitse en hoge bergen op ee achtergrond waren erg mooi om te zien. Op sommige plekken waren ook wandelaars te zien die een van de vele walk trails in dit gebied volgden.

Even ten noorden van Loch Tulla was een grote parkeerplaats aangelegd vanaf waar een goed uitzicht was over dit meer en de omringende bergen. Enkele kilometers verder konden we van een drassige veenheuvel met rondom heide genieten van een aanschakeling van meertjes en vennetjes die aan de rand van Loch Ba lagen.

Langs Glen Coe kwamen we in Fort Williams waar we bij Morrisons supermarkt wat etenswaren voor een picnic regelden. Heerlijk in de schaduw konden we genieten van een vers gebakken stokbrood met edammer kaas en dun gesneden ham en koude jus d'orange. Dat gaf weer energie voor het tweede deel van de reis.
Na Fort Williams kwamen we bij Fort August op de weg langs het meer Loch Ness te rijden. Het monster luisterend naar de koosnaam Nessie was niet te zien. Wel zagen we de aan dit meer liggende fraaie ruine van Castle Urquhart.

Bij aankomst in Inverness zagen we dat het nog te vroeg was om al naar ons b&b adres te gaan. Een parkeergarage opgezocht in het centrum en aansluitend een korte standswandeling gemaakt vanaf het Eastgate shopping center naar Inverness Castle. Daar sloten we ons aan bij de vele mensen die in het parkje bij dit kasteel in de avondzon zaten en konden uitkijken over de rivier die direct naast de berg, waarop het kasteel stond, stroomde.

Ofschoon het volgens het navigatiesysteem maar enkele minuten rijden was, lukte het niet zonder telefonisch contact met de gastvrouw bij het overnachtingsadres te komen. De navigatie bracht ons naar de rand van het ingevoerde postcodegebied. Bij gebrek aan huisnummers moesten we op basis van een algemene beschrijving het adres vinden.
We kwamen iets na zevenen aan en werden begroet door Margaret, de gastvrouw. Na een hartelijk welkom sprak ze met een glimlach op haar gezicht de woorden "you must be Dutch". Het lengteverschil was inderdaad aanzienlijk en ze bedacht zich bij het tonen van onze kamer  "you must stick your feet out of the window".