Dag 6 regen, zon, regen, zon

De dag begon grijs. Er was laaghangende bewolking en motregen. We hadden Margaret bedankt voor haar gastvrijheid en reden naar onze eerste geplande tussenstop in Aviemore.
De rijrichting zuid en de geschatte reistijd van een uur gaf ons de hoop dat het daar dan mogelijk opgeklaard zou kunnen zijn. Het was rustig op de weg en de autoweg voerde ons door een landschap dat sterk deed denken aan het Sauerland. Bij een parkeerplaats op een paar honderd meter van het station konsen we onze auto parkeren. Het was hier inmiddels droog en zonnig.

We hoorden het fluiten van een stoomlocomotief en haastten ons naar het aangewezen perron. De tickets voor een retourtje Aviemore - Broomhill waren snel gekocht en er was nog tijd voor een paar sfeerfoto's van stoomtrein en het karateristieke station.
Een close-up van de locomotief maar niet te dichtbij waarschuwde de machinist want wanneer ze stoom zouden afblazen dan zou die kokendhete lucht bij de wielen naar de zijkanten over het perron wegspuiten. Een logische en waardevolle tip!
De conducteur controleerde alle deuren en zwaaide met een groene vlag ten teken dat alles en iedereen veilig aan boord was. Dat was het sein voor de machinist om te beginnen.
Met enkele krachtige fluittonen werden grijze wolken de lucht in geblazen. Tussen de wielen werden met kracht grote wolken witte stoom met veel gesis naar de zijkanten weg geblazen. De trein kwam langzaam in beweging.
Door alle grijze rook en witte stoom was de locomotief vanuit de wagons erachter even niet zichtbaar. Zodra de trein op snelheid was konden we alle wagons voor ons en de locomotief, met name in (flauwe) bochten, goed zien. De conducteur kwam de kaartjes controleren en knipte met een kniptang gaatjes. Hij pakte keurig de uitgeknipte rondjes karton op van de tafel om die later in een prullenbak te deponeren. Een heel ander beeld dan de Nederlandse conducteur die met een speciale lezer een OV chipkaart controleert.

In Broomhill, het eindstation van deze retourrit, werd de locomotief losgekoppeld en achterwaarts aan de andere zijde van de reeks wagons gekoppeld. Op het station konden passagiees uit- en instappen. In de locomotief werd er flink met kolen geschept als voorbereiding op de terugreis.

Terug in Aviemore stapten we uit de trein en naar binnen bij het toeristenbureau. Met informatie over een bezoekje aan de Cairngorn Mountain op zak besloten we eerst op een terras wat koffie te drinken.
Het was inmiddels flink warm in de zon en onze koffiepauze duurde wat langer dan bedoeld. Het terras bood uitzicht op een continue passerende stroom toeristen, die lopend, fietsend, per auto of motorfiets aan ons voorbij trokken.

Om niet te laat bij het basisstation van de Funicular Railway te komen, stapten we in de auto en reden de 9 mijl naar dit station. Het was nog droog maar er kwam meer bewolking en de bergtop waar we naar toe zouden gebracht met het bergtreintje hulde zich meer en meer in een soort mist.
Het treintje bracht ons binnen 8 minuten van een hoogte van 640 meter naar een hoogte van bijna 1100 meter van het topstation. Er was meer bewolking bekomen en het uitzicht was helaas erg beperkt.
Eenmaal boven gekomen bleek het daar te regenen zodat er van rustig genieten van vergezichten niet veel terecht kwam. De beelden die we op foto's en films in een expositieruimte zagen waren wel erg mooi. Jammer dat we dat niet zelf in het echt konden zien.
Na een verblijf van een uurtje boven namen we het treintje terug naar beneden. Het regen nog steeds flink en de wandelaars die hadden gekozen voor een wandeling naar de top waren niet te benijden. Zo'n wandeltocht duurt al gauw anderhalf uur en dat is in de stromende regen niet leuk en ook nog eens lastig met al die gladde paden.

Het regende nu ook hard beneden in de dalen en we besloten in een keer door te rijden naar Pitlochry. De eerste stukken waren erg lastig te rijden omdat grore delen van de weg onder water stonden. Wanneer een auto door zo'n plek reed spoot het water aan beide zijden van de auto metershoog op. We verminderden dus maar onze snelheid.
Na ruim een half uur rijden kwamen in een gebied waar het weer droog en zonnig was. Dat maakte het rijden aangenamer en we konden ook meer van de omgeving genieten.

We waren tegen zes uur in Pitlochry en kozen met behulp van Google en Tripadvisor een restaurant. Victoria's Restaurant bleek inderdaad een goede keuze. We hebben een genoten van een heerlijke "Trio Schotse zalm" als "starter" en een steak als "main course".
Op weg terug naar onze auto konden we nog het laatste deel mee maken van een openlucht optreden van "Alvesta & Vislanda Musikkarer" uit Zweden. Zij waren op vakantie in Schotland en gaven op enthousiaste wijze een mooi optreden weg.
Dat was voor ons een goede dagafsluiting en we meldden ons iets voor achten bij het b&b adres in Strathtay.