Dag 9 Walter Scott, Fringe Festival en Royal Mile

Plan voor vandaag was in een keer doorrijden naar Edinburgh omdat de afstand maar 130 kilometer was en we toch niet voor 4 uur pm terecht konden bij ons overnachtingsadres in Saline. We namen afscheid van Alan, die ons uiterst gastvrij had ontvangen en telkens weer met goede tips op pad liet gaan.

We stopten geheel volgens het advies van de mevrouw van Tourist Information uit Perth bij de "Park and Ride" ten noorden van Edinburgh. Binnen een kwartier zaten we in een dubbeldekkerbus met een retourticket voor £ 5,20 per persoon op weg naar Edingburgh centrum. Gezien de verkeersdrukte, de vele werkzaamheden aan de weg en de ongelofelijke drukte in het centrum waren we blij de tip te hebben gekregen.

In de bus kwam een oudere man naast ons zitten. Hij vertelde al gauw ronduit over Edinburgh. Hij had er jarenlang zelf gewoond en was graag bereid allerlei tips te geven over leuke plaatsen. In een grote koffer had hij een viool. Hij zei bij vrienden muziek te gaan spelen. Zo hadden we op de rit naar Edinburgh dus een kundige, vriendelijke en enthousiaste reisgids naast ons.
Eenmaal uitgestapt uit de bus stonden we ineens midden in de krioelende drukte van de belangrijkste straat in het centrum "Princess Street". Bij toeval liepen we snel tegen een zaak (met de grote gele M) aan waar we bij een kop koffie ons aanvalsplan voor de dag verder in detail konden uitwerken.

Een 6 kilometer lange stadswandeling langs 18 bijzondere plaatsen werd onze leidraad. Gesterkt door de koffie en met de veters strak in de wandelschoenen begonnen we onze dagmars.
Het startpunt van de route was bij het iets verderop gelegen Scott monument. We liepen over de brede trottoirs in de winkelstraat. Toch was het nog flink laveren in de kriskras door elkaar bewegende mensenmassa. De dubbeldekkerbussen raasden in een voortdurende optocht in beide richtingen aan ons voorbij. Aan de overzijde van de brede straat hadden we uitzicht op het befaamde kasteel, andere historische gebouwen en het park waar ook het Scott monument stond.

Het was inmiddels warm geworden. De zon scheen volop aan een blauwe hemel. Aan de achterzijde van het monument vonden we de ingang om naar de top van het monument te gaan door een trappenreeks van 287 treden op te gaan.
Dat zouden we dus even gaan doen. Alleen waren er nog veel meer toeristen die dat ook wilden en waren de trapgangen erg smal en steil. De stijgende en dalende mensen konden elkaar amper passeren.
Op het eerste deel was dat nog te regelen door op een bepaalde manier te draaien aan binnen- en buitenzijde van de trapgang. Op het tweede deel en zeker het derde en bovenste deel was het te smal. Daar kon maar één niet te breed persoon door de steeds smaller en lager wordende gang
Helemaal lastig werd het toen we bijna boven waren in het 3e smalle deel en terug moesten omdat er boven op de toren teveel mensen stonden en er eerst mensen naar beneden moesten.
Bij een tweede poging toen er een tiental mensen naar beneden was gekomen, lukte het mij wel om op de bovenste ring te komen. Het uitzicht was deze poging zeker waard. Naar alle kanten was van een perfect panorama over de zonlicht badende stad te genieten. Het was inmiddels weer zo vol en druk geworden met weer mensen vast in het trappenhuis dat we boven op de ring volkomen vast stonden. Geen beweging was mogelijk. Het duurde minstens een kwartier voor er ook maar iets beweging in kwam en we uiteindelijk weer naar beneden konden. Tijdens de afdaling waren nog op meerdere plaatsen acrobatische passeeracties nodig. Dat betekende zij- en achterwaarts de smalle trappen af. Met het rechterbeen eerst een trede lager dan achterlangs met het linkerbeen naar de lagere trede, mezelf met de linkerarm vasthoudend aan de middensteun van de draaitrap en in de rechterhand de fototas. De danslessen van enkele tientallen jaren geleden kwamen nu goed van pas.

Zo had ons eerste onderdeel van de 18 punten route ruim een uur tijd gekost van de totale geschatte duur van 2 uur. Dat zouden we op deze manier nooit halen. Bij de modezaak M&S kochten we heerlijke sandwiches !! die we in het park naast het monument op aten. Veel mensen zaten of lagen op het gras of de bankjes te genieten van de zon en lunchten er. De vele meeuwen en duiven waren er als de kippen bij om de af en toe gestrooide kruimels te verorberen.

Aansluitend op onze zonnige lunch gingen we op weg naar punt 2 en 3 van de route. Naast de National Art Gallery was een deel van het Fringe Festival op gezet. Artiesten met allerlei uiteenlopende vaardigheden vertoonden hun kunsten. Sommigen waren fraai in kostuum gekleed en geschminkt.
Een in metaalkleur geklede en geschminkte balgoochelaar, een groep touwtje springende jongens die op muziek een demonstratie double dutch gaven, een dame vastgeketend en gekleed in een dwangbuis die zich met succes wist los te wurmen. Langs de vele stalletjes, waar van alles en nog wat te koop werd aangeboden, liepen we omhoog in de richting van Edingburgh Castle.

We kwamen op de Royal Mile en draaiden in de richting van de ingang. Met een ijsje in de hand liepen we verder tot op de binnenplaats waar we de tribunes op de Esplanade bekeken. Vanaf deze plek hopen we morgen te kunnen genieten van de Military Tattoo.
We keerden om en liepen de volledige Royal Mile af. Op een groot deel in het midden was de straat volledig afgezet en in gebruik genomen voor het Fringe Festival. Weer een drukte met artiesten die bij hun act reclame maakten voor voorstellingen die 's avonds op bepaalde adressen in Edingburgh gegeven zouden worden. Er werd kwistig gestrooid met reclamekaarten voor die voorstellingen.

Aan het eind van de Royal Mile zetten we koers naar het busstation. Nog even pleisteren bij Starbucks voor een koffieshot en dan in de bus terug naar Park and Ride en aansluitend naar ons laatste b&b adres.