Dag 12 Whistler All Terrain Vehicle

Met prettige spanning kijken we uit naar onze geplande dagactiviteit. Om 13:00 uur gaan we beginnen aan een 3 uur durende tour met een quad. Even overleggen over welke kleding aan te trekken en welke fotoapparatuur meenemen en hoe we dat veilig meekrijgen. Na het ontbijt gaan we op tijd bij het vertrekpunt van de free shuttle bus staan. En dat is maar goed ook want er staan er meer dan 9 en dat is het maximum aantal dat mee kan. We stappen in en horen de chauffeur nog wel zeggen dat hij een 2e keer zal rijden om de andere gasten op te halen. Die moeten dan nog even 20 minuten wachten.

We worden gebracht naar het skistation waar we de kans benutten om te kijken naar en foto’s te maken van de moutainbikers die al weer in grote getale de helling af racen en jumpen. Een prachtig gezicht met al die verschillend uitgeruste bikers. Iedereen is uitgerust met veel beschermende kleding, handschoenen, knie- en scheenbeschermers, nekkraag, rugzak met waterzak en een slangetje met zuigtuitje. Dit slangetje is onder de kleding bevestigd en hangt over een schouder zodat de biker gemakkelijk kan drinken. Veel bikers hebben een webcam op hun helm of borst bevestigd. Hiermee leggen ze hun tocht vast. De ochtendzon geeft mooi licht op de bikers die ineens ergens uit de bosrand tevoorschijn komen. Een laatste bocht en dan vol op de rem komen ze enigszins slippend en een stofwolk veroorzakend tot stilstand. Zodra hun groepje verzameld is, rijden ze naar beneden naar het startpunt voor de volgende rondgang. That ’s the spirit!

We zien kleine kinderen in vol tenue en met mooie fietsen al zeer behendig meefietsen. Ik vermoed dat die als baby / peuter het kruipen en lopen hebben overgeslagen en door hun ouders direct op een mountainbike zijn gezet zo behendig gaan ze al om met hun bike(je).

Tegen 12 uur lopen we naar het kantoor van de ATV tour organisatie om alvast het inchecken te regelen. We moeten een zeer uitgebreide en verstrekkende “waiver“ ondertekenen waarmee we verklaren te beseffen dat ATV-en gevaarlijk e en vol risico’s is, tot ernstig letsel of erger kan leiden en dat we geen enkele mogelijkheid hebben om de organisatie aansprakelijk te stellen. Als klap op de vuurpijl tekenen we nog een open check voor een deposit ten laste van de credit card voor alle schade die aan de ATV wordt aangebracht. Dat betekent dus goed opletten en geen grote risico’s nemen.

Iets voor één uur worden we opgehaald door een shuttle busje dat ons naar het base facility brengt een kwartiertje rijden. Daar aangekomen zien we de grote rode ATV (All Terrain Vehicles) al startklaar staan. Eerst even naar binnen voor een korte uitleg, helm en bril passen en dan naar buiten. Bij de ATV’s krijgen we instructie over het starten, rijden, sturen en stoppen van een ATV. Ze zijn uitgerust met 500 cc Honda motoren en hebben dus flink wat power. Een goede beheersing van de machine is belangrijk. Rustig en gelijkmatig gas geven en minderen, lichaam licht voorovergebogen met de armen gebogen en de ellebogen iets omhoog wijzend, stuur in een stevige greep houden, naar voren op het zadel zitten en de benen altijd binnen boord houden. Mocht de ATV kantelen dan zijn de benen het best beschermd wanneer ze op de voetsteunen staan. Een korte toelichting op de communicatie onderweg. Met het geluid van de motoren, de helmen op, de stofwolken moet er gecommuniceerd worden met gebaren. Een gebalde vuist met een gebogen arm (rechte hoek in de elleboog) betekent voorzichtig / stoppen. Duim opsteken is alles oké, klaar om te vertrekken, zwaaien met beide handen betekent hulp nodig en met de platte hand een horizontale beweging voor de keel langs (als of je onthoofd wordt) betekent motor uit zetten. Het is de bedoeling dat elke rijder oplet en deze tekens doorgeeft aan de rijder achter hem als een soort dominospel.

Na deze uitleg doen we de helm en (stof)bril op, starten we de motoren en rijden rustig weg naar een oefenterrein. Frank en ik rijden met nog drie anderen, vader en zoon Paul en Tom uit Pennsylvania en Jake, de gids deze tour. Brigitte maakt nog een paar foto’s en rijdt met de shuttlebus terug naar Whistler Village om daar de winkelstraten verder te verkennen.

Op het oefenterrein rijden we een parcours dat met oranje pionnen is uitgezet. Die bestaat uit een eenvoudige slalom, enkele obstakels in de vorm van keien en boomstammetjes, kuilen en heuveltjes. Deze oefening gaat prima. Ik besef wel dat de triceps en biceps vandaag flink aan het werk moeten. Na dit parcours stellen we ons in één linie naast elkaar op. Jake geeft aan dat we allemaal vol gas een stuk recht naar voren rijden en dan krachtig gaan remmen om ons voor te bereiden op een eventuele noodstop. Het is een vlak terrein van gemalen steen en dat betekent dat we allemaal een gigantische stofwolk veroorzaken. Het zicht in de wolk is amper 10 meter. Dat kan nog leuk worden.
Jake is tevreden en we gaan aan het echte werk beginnen. We rijden eerst een stuk over een brede gladde weg maar die gaat al snel over in een smal en slingerend pad waar de hele combinatie van obstakels uit ons oefenparcours in alle vormen en maten terug komt. Ik kom bijvoeglijke naamwoorden tekort om de paden waar we over rijden te beschrijven. Gelukkig hebben we de foto’s nog. De eerste 15 minuten zie ik niet veel van de ongetwijfeld mooie omgeving. Ik ben vooral bezig met het leren rijden op deze krachtige ATV. Het gaat wel snel wennen maar er wordt veel gevraagd van de spieren. Eerst denk je vooral dat de armspieren zwaar belast gaan worden en dat is ook wel zo maar met het slingeren, schuiven, stuiteren van de machine moeten alle spieren meewerken om de ATV op het juiste pad te houden en op een leuke snelheid te blijven. Na een kwartiertje krijg ik ook wat meer kans om de omgeving waar te nemen. Ik rijd achter Frank in 3e positie en kan dus goed overzien en inschatten wat de beste koers op het pad is en de houding op de ATV. Jake de gids kent deze trails natuurlijk op zijn duimpje en rijdt de beste koers over het pad. Dat probeer ik zo goed mogelijk te volgen. Hij gaat ook af en toe staan om de diepe kuilen op te vangen met zijn beenspieren. Dus dat ook maar na doen en dat maakt het een stuk aangenamer. Ook kun je dan met meer snelheid door die kuil rijden. In die houding ga je vanuit zit met gebogen benen staan zodra je de kuil in gaat en zak je weer tot zit in wanneer je kuil uit gaat. Er zijn een paar relatief vlakke stukken bij waar we de snelheid flink kunnen opvoeren. Flink veel stof maar het geluid van de zware motor die aan het werk moet en de acceleratie en snelheid zijn fantastisch. Onderweg stoppen we 3 keer bij een punt met een mooi vergezicht. Even pauzeren, van de panorama’s genieten en uiteraard foto’s maken van de ATV en de berijders.

We komen nu op plekjes waar andere toeristen normaliter niet komen. Mooie besneeuwde bergtoppen met stromende riviertjes en wisselende bomengroei. De zon schijnt krachtig en de beperkt aanwezig wolken zorgen voor een heel mooi decor. Na de 2e pauze rijden we een stuk en zien we Jake de gebalde vuist opsteken. Vaar minderen en stoppen. We moeten overschakelen naar de 4WD” four wheel drive”. We rijden nu een erg smal bospad in dat heel erg steil is en vol met kuilen en grote rotsblokken ligt. Dit stuk is soms zo lastig dat je bijna stilstaand over de obstakels moet rijden. Dus ook goed moet doseren met de gashendel. De bochten zijn scherp, steil en er liggen soms obstakels in de bocht. Dan is er ineens een stuk met modder en dus afstand houden tot je voorganger. Ook stromen er soms beekjes door de diepe kuilen in de weg. Een prachtige ervaring die wordt beloond met een spectaculair uitzicht een paar hoge bergtoppen aan de overzijde van de vallei. Wederom besneeuwde toppen tegen een stak blauwe hemel. Diep in het dal zien we enkele plaatsjes liggen. We zijn dus een flink eind geklommen met de ATV’s. Dat betekent dus ook weer omlaag. Ik vind het omlaag rijden lastiger da omhoog. Je gaat snel te hard en met op sommige delen de steile berghelling naast de paden is beheersing gewenst.

Het is 4 uur wanneer we terugkomen bij het basiskamp. De ATV ’s worden geparkeerd bij de tanks met brandstof. Wij leveren onze helm en stofbril in en worden met een luchtcompressor schoon geblazen. De kleding is grijswit van het stof. Het stof zit in de neus, de oren, tussen de tanden. Iedereen heeft een stoflaag op het puntje van de neus die niet door de stofbril is afgedekt. Even water drinken en de mond spoelen en daarna de handen en het gezicht wassen. Helaas is dat het einde van een mooie tour.

We worden door Jake met de shuttle bus terug gereden naar het pick up punt bij het Whistler Hilton Hotel. Brigitte zit daar te wachten en is blij dat we heelhuids zijn terug gekomen.

We lopen nog even door Whistler Village zien een demonstratie van een tweetal mountainbikers die erg gewaagde acties uitvoeren met hun fietsen. Het zijn ware artiesten die de fiets perfect stilstaand in balans kunnen houden en omlaag van en omhoog tegenop houten ladders en verhoging springen. Na deze act gaan we op zoek naar Domino’s pizza. Die hadden we gisteren al ergens gezien. We hebben trek na de inspannende tour en eten de pizza’s op in de avondzon zittend aan een picknicktafel op Olympic Plaza. We lopen op weg naar de shuttle bus langs de supermarkt voor enkele ontbijtartikelen.

Terug bij de receptie van de camping krijgen we te horen dat we niet een dag langer kunnen blijven want ze zitten deze hele week helemaal vol. We willen een dag extra in Whistler blijven om ook de Peak2Peak tour te doen. Dat is een combinatie van skilifttochten met open stoeltjes en een gondelvaart grote hoogte tussen twee bergtoppen. We hebben vanavond ons reisschema voor de komende 2 weken aangepast en gaan morgen kijken of en hoe we deze tour toch kunnen inpassen.