Dag 17 Lakes, Canyons and Animals

Het is behoorlijk bewolkt en het regent lichtjes. We zijn wel op tijd wakker maar rijden toch iets later dan de bedoeling is van onze parkeerplaatscamping af. De kampeerplek is niets meer dan een bredere en langere parkeerplaats. Enkele tientallen campers staan hier op een grote geasfalteerde parkeerplaats naast en achter elkaar. Het sanitairgebouw heeft echter de mooiste en beste voorzieningen die we tot nu toe hebben gehad.

We gaan het advies van gisteren opvolgen en enkele mooie plekken rondom Jasper bezoeken. Eerste reisdoel is twee naast elkaar gelegen meren, Lake Patricia en Pyramid Lake. We zijn er binnen 10 minuten. Op weg er naar toe zien we af en toe een auto, fietser of wandelaar. Het is erg rustig bij beide meren. Even genieten van het fraaie uitzicht van het meer met hoge bergen met grillige toppen als achtergrond. Een paar roeiboten of felgekleurde kano’s liggen voor ons half op het strand en half in het water.

We moeten de zelfde weg terug nemen door Jasper. Net buiten de bebouwde kom zien we twee herten op een schuine helling direct naast de weg staan eten van de begroeiing. Een van de twee heeft een mooi gewei. Er is geen verkeer dus we stoppen de camper en kunnen vanuit het open gedraaide raam foto’s maken op amper 5 meter afstand van de dieren.

Buiten Jasper rijden we een stukje over highway 16 in noordelijke richting (Edmonton). Na een paar minuten moeten we al de afslag naar Maligne Lake Road nemen. We gaan over een fraaie houten boogbrug die over de Athabasca River en de spoorlijn ligt. Bij parkeerplaats 11 begint onze wandeltocht over een 5 kilometer lange trail langs Maligne Canyon. De aangegeven tijd is 2 uur. De route voert ons al binnen een paar minuten naar en over een brug over een smalle en zeer diepe kloof. Ver beneden ons zien we snelstromend water dat soms alle kanten opspat wanneer het door de rotsen gedwongen wordt een andere weg te nemen of de rotswand van de canyon onderin smaller wordt. We volgen de lange wandelroute en die leidt ons pal langs de kronkelende canyon een aantal keren via bruggetjes naar de andere zijde. Dat zijn vaak ook mooie plekken om de canyon en het water te bekijken. De wandelpaden zijn prima te volgen. Langs de canyon staan stevige metalen hekken van ongeveer 1 meter hoog met gaas zodat je er gerust tegenaan kunt leunen om net iets mooiere foto’s te maken. Op verschillende plekken zien we water uit gaten in de rotswand van de canyon stromen. Een informatiebord vertelt dat het water van Medicine Lake, 16 kilometer verderop, door een stelsel van ondergrondse gangen en grotten hier naar toe stroomt. Dat kan soms in minder dan 12 uur maar in de winter kan dat wel 88 uur duren. Dat water voegt zich bij de grote stroom die daarvoor voller en krachtiger wordt. Er zijn zoveel mooie plekken dat we bijna elke 10 meter wel even stoppen om van alle indrukken te genieten. Ook af en toe achterom kijken want dat levert van een reeds bezocht plekje soms een verrassend nieuw plaatje op.
De wandelroute leidt ons telkens omhoog en omlaag zodat we ook veel klim- en daalkilometers maken. Onze kuitspieren beginnen steeds beter in vorm te komen. Wanneer we aan het eind van de heenweg van de lus (“loop”) zijn, moeten we op de terugweg nog een hoogteverschil van ruim 80 meter goedmaken om weer op het niveau van de parkeerplaats te komen. Dat gaat via enkele zeer steile stukken. Op een paar plekken krijgen we een prachtig uitzicht op het dal waarin Jasper in de verte te zien is. Aan de bewolking te zien lijkt het daar te regenen. Terug bij de camper zien we dat onze rondtocht 2 uur en 10 minuten heeft geduurd. Rekening houdend met een half uur fotografietijd zal de netto wandeltijd 1 uur en 3 kwartier zijn geweest.

Op weg naar ons laatste reisdoel vandaag, komen we langs Medicine Lake. We zien een groot meer met een vreemde kleur groen water omringd met een strand van grijs witte rotsblokken. Aan de linker- en de achterzijde van het meer staan steile kale rotsachtige bergen en rechts met bomen begroeide berghellingen. De zon strooit heel mooi licht op het meer en de bergen. Helemaal afgedaald naar de waterrand van het meer kunnen we prachtige foto’s maken.

We komen aan bij Maligne Lake en merken dat het frisser is geworden. Het regent lichtjes. We lopen naar het meer en zien een mooi houten boothuis een paar meter van de wal in het water liggen. Vanaf dat boothuis kunnen mensen met gehuurde kano’s of roeiboten het meer op. Binnen in het boothuis zien we dat de smalle wand aan de zijde van het meer grotendeels open is en een smalle strook in de houten vloer open is gelaten. Daar is het water van het meer . Je kunt hier met een bootje naar binnen en buiten varen. Aan de wanden hangen attributen zoals peddels en reddingsvesten.

Binnen in het restaurantje bij het meer wachten we even tot de regen minder is geworden. Het is half 5 geweest en we gaan terug naar Jasper voor wat inkopen en een avondmaaltijd. Bij het Medicine Lake stoppen we, bijna noodgedwongen. Er staan auto’s stil aan de kant van de weg. We zien een grote steenbok midden op de weg staan. Die gaat naar één van de geparkeerde auto’s. In de berm en schuin op de helling die naar beneden naar het meer voert staan 6 kleine bokjes te grazen. Wij rijden rustig voorbij en zetten onze camper vooraan in de rij. Zijramen op en uitstappen om mooie foto’s te maken. De dieren niet te dicht naderen of laten schrikken en opletten op het verkeer. De dieren blijven zo rustig staan dat ze van alle kant gefotografeerd kunnen worden. Er staat inmiddels een hele rij auto’s geparkeerd aan de kant van de weg. Na ongeveer 10 minuten vervolgen wij net als de meesten onze weg.
Eenmaal in Jasper aangekomen ga ik bij het ene tankstation met diesel in de rij staan. Brigitte en Frank gaan alvast boodschappen doen bij de supermarkt tegenover. Het lijkt eeuwig te duren voor ik aan de beurt ben. Er staan 4 auto’s voor mij in dezelfde rij te wachten. En de bestuurder van de voorste auto is niet alleen de tank van zijn auto aan het vullen maar heeft ook nog 5 grote jerrycans op de grond staan. Die is minstens 20 minuten bezig geweest. Aan het wachten kwam uiteraard een eind en met een volle tank en een half uur later met een gevulde maag reden we aan het eind van een enerverende en actieve dag om 7 uur onze camping op.

Eerste de “grey waste water” tank leeg maken. De meter geeft al een paar dagen aan dat die 2/3 gevuld is. We vullen ook het vers water weer aan. We zetten de camper op onze plek. Het begint dan harder te regenen zodat we de avond doorbrengen in de camper. Morgen willen we over de Icefields Parkway (93) in een rit van 105 kilometer in zuidelijke richting naar de Columbia Icefields.