Dag 1 Klaar voor het Azië avontuur

De koffers staan verwachtingsvol te wachten tot de voordeur open gaat. Een fraaie ochtendzon werpt een zachte lichtbundel over de colonne Golfjes die ons straks naar station Hengelo zal brengen. Terwijl de wereldreizigers een licht ontbijt nuttigen en een laatste inspectie op handbagage, reisdocumenten en medicijnen uitvoeren, hijsen de chauffeur en chauffeuse zich in hun uniform.

Dankzij het vroege tijdstip, de vakantieperiode en een groene golf bij de verkeerslichten, zijn we ruim op tijd op het perron. Een NS-medewerkster komt naar ons toe en vraagt "waar gaat u naar toe?". "Indonesië" antwoord ik. Aan haar gezichtsuitdrukking te zien, had ze zo'n antwoord niet verwacht, maar ze herstelt zich snel met "naar Schiphol dus". "Ja" (om maar eens te beginnen). Op last van de politie mogen er geen treinen rijden naar en door Borne. Er worden bussen ingezet. Nou daar wachten we dus niet op. Later horen we dat er een lijk naast het spoor is gevonden en de politie onderzoek wil doen. Snel weer terug naar de auto op weg naar station Almelo. In de auto stelt Nicole vast dat op NS website inmiddels de melding is verschenen en dat onze trein om 08:06 vertrekt. Dat gaat erg krap worden. Met een aangepaste rijstijl, geluk bij de verkeerslichten en een looppas of sprint door het station komen we precies op tijd op het perron. Ik stap als eerste in. Tegelijk klinkt het bekende gesis en een metalen klik, het teken dat de deur dicht gaat. Frank die half binnen en buiten staat en ik houden met de nodige kracht de deurhelften tegen. Nadat Frank binnen is moet nog zo'n actie worden uitgevoerd om Brigitte binnen te krijgen. Een ware tour de force met name door de grote zware koffers maar het lukt en we zijn binnen. Stefan en Nicole zwaaien ons uit. Een gelegenheid om een foto te maken was er helaas niet.

We zijn onbedoeld in een stiltecoupé beland en genieten van de serene rust, die af en toe wordt verstoord door het bekende fluitje dat er een Whatsapp bericht van het thuisfront binnen komt, en het mooie landschap dat ons vergezelt tot Amersfoort. Hier stappen we over en 50 minuten later staan we in de vertrekhal van Schiphol. Omdat we thuis gisteren al hebben ingecheckt hoeven we alleen onze bagage af te geven. Frank krijgt op initiatief van de Malaysia Airlines medewerkster een andere stoel met meer beenruimte aangeboden. Hij maakt daar dankbaar gebruik van.

Bij de paspoortcontrole mogen we omdat we een Nederlands paspoort hebben links langs alle lange rijen gebruik maken van de selfservice. Een vijftal poortjes afgesloten met doorzichtige deurtjes en daar achter een douanier in een verhoogd ruimte. We plaatsen het paspoort op een zuil. Het paspoort wordt in een paar tellen gescand en gecontroleerd en de deurtjes zwaaien open. Dat heeft nog geen 30 seconden geduurd.

We lopen nu in de lounge- en winkelruimte van de nieuwe vertrekhal 3 en zoeken een plekje om te wachten tot gate G5 open gaat. We hebben een mooi uitzicht op de taxiënde vliegtuigen die komen en gaan bij de gates van pier F en G. Te midden van een drukke vertrekhal vol met mensen van allerlei nationaliteiten, rassen, leeftijden en kledingstijlen komen we echt in vakantiestemming.

De security check bij de gate en het boarden verlopen vlot en zonder problemen. Iets voor 12:00 uur, de geplande vertrektijd, lijkt iedereen aan boord en alles klaar voor vertrek. Maar we gaan nog niet en krijgen iets later van de gezagvoerder te horen dat we door verkeersdrukte op Schiphol en onze route waarschijnlijk om 12:45 uur mogen vertrekken. Nou ja dan maar een reis die 12 uur en drie kwartier duurt. We kunnen nog een paar berichtjes versturen voordat alle elektronische apparaten uitgezet moeten worden.

We mogen vertrekken en vol gas, althans dat neem ik maar aan, stijgen we op. De landingsbaan zinkt schuin weg onder ons. Een lichte druk bouwt zich op in het oor. Een keer slikken en het geluid is weer normaal.
Zodra we op hoogte zijn, starten de stewardessen en stewards de verzorging. Een warme maaltijd, met keuze uit chicken and rice of beef and potatoes, wordt geserveerd. Het smaakt prima en is tevens de eerste verplichte gelegenheid om te beginnen met de serie malariatabletten. Met het zeer uitgebreide assortiment medicijnen en apothekersmiddelen dat we bij ons hebben, voelt het of we een team van de Flying Doctors zijn.

Het serveren van maaltijden en drankjes wordt een paar keer onderbroken vanwege turbulentie waarbij de captain meldt "cabin crew take tour seats please". Zodra het rustiger wordt gaat het serveren verder. De luikjes voor de ramen en bij sommige mensen die voor de ogen gaan dicht. Het is kennelijk tijd voor een middagdutje. Ik pak mijn tablet om een begin te maken met het reisverslag. Het is nu 16:15 uur en leg de digital pen neer.