Dag 2 De raaf en de eerste mens

We worden midden in de Canadese nacht wakker maar dwingen onszelf nog even door te slapen. Het lukt ons te blijven liggen tot een uur of 8. Tijd om te douchen en ontbijten. Op het programma voor vandaag staat een fiets huren en Stanley Park en andere delen van Vancouver verkennen. We kijken vanuit onze kamer op 11 hoog naar buiten en beneden en zien dat het regent en dat mensen met regenkleding en paraplu gewapend buiten lopen. Enkele vlaggen aan verschillende gebouwen wapperen fier in wat een stevige wind moet zijn. De weergoden hebben andere plannen – met ons – vandaag.

We besluiten het programma om te gooien en het geplande bezoek aan het Museum Of Antrophology (MOA) naar vandaag te verplaatsen en hopen dat het weer morgen zoveel beter is dat fietsen een prima optie is.

Op het internet zoeken we naar en vinden we een “supermarket near Sheraton Vancouver”. We halen daar enkele broodnodige spulletjes voor het ontbijt en doen ons op onze hotelkamer tegoed aan lekkere verse broodjes, jus d’ orange, etc. Bij de receptie laten we ons uitleggen hoe het systeem met buskaartjes werkt. Bij de naastgelegen “7 11 shop” halen we voor CAD 9,75 een day pass. Met deze dagpas in de hand staan we lopen we in de lichte motregen naar de aangewezen bushalte waar we in de verte net de gewenste bus van lijn 44 UBC (University of British Columbia) zien vertrekken. Nu maar hopen dat de volgende niet lang op zich laat wachten. Nou dat blijkt dus een half uur te zijn. Maar goed we zitten droog in het bushokje en kunnen wederom genieten van de voorbij trekkende voetgangers, fietsers en automobilisten. Bij de auto’s valt op dat het vaak verlengde auto’s zijn en / of auto’s met een zware 6 of 8 cilinder motor. Het lage – basachtige - rustige motorgeluid past precies bij de robuuste uitvoering van de auto’s.

De volgende bus van lijn 44 komt en blijkt behoorlijk vol te zitten. We vinden nog een plek om te zitten. Veel van de omgeving zien we op weg naar de MOA niet want de ruiten zijn beslagen en de bus zit echt vol met mensen. Vanaf het eindstation van lijn 44 bij UBC moeten we nog 5 minuten lopen, binnendoor achterlangs over de universiteitscampus.

Bij het museum aangekomen kopen we toegangskaartjes en spelden de gele toegangsbewijzen op onze kleding. We hebben nog even tijd voor koffie voordat de guided tour begint. De cappuccino met een blue berry muffin smaken goed. Nog even de jassen en niet benodigde spullen in een kluisje gestopt en we zijn klaar voor de rondleiding. De gids is onder de indruk van de zeer grote groep deelnemers en begint met passie haar verhaal over de bijzondere objecten te vertellen. Veel van de ten toon gestelde objecten zijn gemaakt van “red ceder” dat als belangrijke kenmerken heeft dat het soft wood is, licht van gewicht en een rechte groeistijl (nerven) heeft. Het is dankzij deze eigenschappen erg goed te bewerken voor mensen die leven in een tijdperk zonder bijlen en kettingzagen. Als eerste worden kisten getoond met vier zijden die uit één stuk zijn gemaakt. Het hout is met behulp van stoom nog zachter gemaakt en onder druk in een perfecte rechthoekige kistvorm gezet. Ook de kano blijkt met technieken van stoom, hete stenen en houten paaltjes een uitgeholde boomstam inde typische kanovorm te worden geperst. De kano wordt dus uit één stuk in een keer gemaakt. Dat kunnen kano’s van 3 tot 20 meter zijn.

Een bijzondere verzameling totempalen laat zien op welke manier de verschillende “first nations” dachten over ontstaan van leven, afstamming, familierelaties, status. Een zeer beroemde Canadese kunstenaar Chris Reid heeft zich op wetenschappelijke wijze verdiept in de cultuur en een enorme verzameling totempalen, kano’s, kisten en andere voorwerpen gemaakt. Het museum zelf is ook helemaal opgezet en ontworpen op basis van de bevindingen die men tijdens het onderzoek naar en de herontdekking van deze culturen heeft opgedaan.

Van Chris Reid krijgen we ook nog een zeer bijzonder kunstwerk te zien genaamd “The raven and the first man”. Die beeldt de overlevering uit waarin de raaf als belangrijk dier in het scheppingsverhaal op slimme wijze de mens die in een schelp is komen aanspoelen uit de grote zee weet te overtuigen en bewegen uit de schelp te kruipen.

Na de guided tour binnen sluiten we ons ook aan bij de tour outdoor. Hier is een typisch dorp (village) van één van de volken nagebouwd met een mortuary house, een big house en totempalen. En big house is een groot onderkomen waarin een chief met zijn gezin samen met een 40-tal anderen woonde. Het is van binnen één grote lege ruimte met in het midden een lager gelegen deel voor centrale activiteiten en een gemeenschappelijke vuurplaats. Rondom langs de wanden waren de slaapgedeelten voor de verschillende gezinnen. Een beetje privacy werd geregeld door het stapelen van kisten. Het bezoek aan dit museum was een goede keus en is zeker aan te bevelen voor bezoekers van Vancouver.

Het weer is inmiddels flink opgeklaard. Dat werd al merkbaar tijdens de outdoor tour. Het is droog geworden en de zon schijnt. De lucht is nog licht bewolkt en de temperatuur is aangenaam. We rijden terug met lijn 44 en besluiten door te rijden naar Waterfront station om naar het Canadese bureau voor toerisme te gaan. We krijgen hier tips over de verhuur van fietsen. De zogenaamde “seawalk”, een wandel- en fietspad rondom het schiereiland waarop Staney Park is gelegen, blijkt ongeveer 9 kilometer lang te zijn. Met de nodige stops om te genieten van de uitzichten en het maken van foto’s kun je daar wel een uur of 2 mee bezig zijn. Daarnaast zijn er nog wandel- en fietsroutes binnen in het park. Vanaf het bureau voor toerisme lopen we naar het dichtbij gelegen Canada Place en achterliggen vertrekpier voor cruiseschepen. Op het moment dat wij arriveren vaart er net een groot cruiseschip uit. Dat is een plaatje dat op de foto moet worden gezet. Iets verderop is een vertrekpunt voor watervliegtuigen. In een halfuur tijd zien we een tiental watervliegtuigen via het ruime sop het luchtruim kiezen. Kort na het opstijgen, maken ze een draai naar links over de rivier om na een korte rondvlucht weer links boven Stanley Park te komen aanvliegen en te landen in dezelfde baai.

Bij een Subway doen we ons te goed aan een warm broodje (chicken teriyaky sweet onion). Dat smaakt prima na zo’n dagje slenteren. We lopen nog even naar een winkelcentrum om postzegels te kopen. Bij de ingang is een mooie waterval geconstrueerd. In combinatie met het fraaie avondlicht is dit een prima plek voor een paar portretopnames. Nadat wij elkaar op de foto hebben gezet vragen we een andere toerist, een vrouw van Aziatische herkomst, met een fotocamera of ze een foto van ons allebei wil nemen. Na een korte uitleg over mijn camera maakt ze een paar opnames. Ik bied aan haar ook met haar eigen camera op de foto te willen zetten. Even twijfelt ze, met een beetje een onderdanige houding, maar ik geef aan dat ze gewoon moet doen en ze zet haar schroom opzij. Vervolgens gaat de capuchon naar achteren en gaat ze als een model klaar staan. Ik geef aan dat ze ook nog even op de rand van het waterbassin moet gaan zitten. Ze gaat dan met een fraaie lach nog meer als een fotomodel klaar zitten. Ongelofelijk, wat een metamorfose binnen één minuut, van onderdanig twijfelend naar een glimlachend fotomodel. Ik zoom verder in, hetgeen zij kennelijk opmerkt want ze begint nu te schaterlachen. De fotosessie zit erop en met veel belangstelling gaat ze het resultaat bekijken. Ze is kennelijk erg tevreden en wanneer Brigitte vraagt naar de beelden laat ze die zien en begint nog harder te lachen. Ik vermoed dat ze, hopelijk aangenaam, geschrokken is van haar eigen durf om zich zo spontaan te laten fotograferen. Als dat maar geen cultuurschok binnen de familie gaat opleveren straks.

We nemen de bus terug naar het hotel en sluiten de dag af met het bijwerken van dit reisdagboek. Wordt vervolgd …..