Dag 25 Kelowna Osoyoos

Vandaag een korte rit naar Osoyoos, dat pal aan de grens met de Verenigde Staten van Amerika ligt. We vertrekken voor negen uur van de camping en verwachten zo op tijd bij onze camping te zijn. Ik heb nog geen reactie gehad op mijn “availability request” van gisteravond maar dat kan vanochtend nog.

Zodra we de camping afrijden krijgen we een mooi uitzicht op Lake Okanagan. Dat wordt mooier wanneer we over de brug over dit meer en iets later op de weg langs het meer rijden. Het is al zonnig en helder en het langgerekte smalle meer in noord-zuid richting, de bergen, de wegen en de huizen. Het doet ons herinneren aan het Gardameer. Op het meer zien we af en toe een vroege (watersport)vogel die al met een pleziervaartuig op het meer vaart. Het rijden gaat erg gemakkelijk en we zijn in korte tijd al bij Penticon, de plaats waar we ook hadden willen staan. Een suggestie van Nolda heeft ons doen besluiten de route iets aan te passen en onze tussenstop te verplaatsen naar Osoyoos. Vanaf Penticon zien we wel erg vraag fanatieke wielrenners en wielrensters op de snelweg fietsen. Het vermoeden dat het om een wedstrijd gaat wordt bevestigd wanneer we een post met een heleboel vrijwilligers met flessen water en eten aan de kant va de weg zien staan. Het verkeer wordt op veel plekken op onze route geregeld om de fietsers veilig vrij aan te geven. Over het gehele traject naar Osoyoos zien we de wielrenners zwoegen in de hitte en helling op en helling af gaan.

Naarmate we dichter bij Osoyoos komen zien we het landschap veranderen in een woestijnachtig gebied. De bergen worden kaler en droger en de begroeiing op de bergen spaarzaam. In plaats daarvan komen we ook langs veel wijnhuizen. Grote velden met druifranken, maar ook veel soorten fruit. Op borden langs de weg en bij veel fruit stands word ter verkoop aangeboden : peach, prune, plum, apricot, cherry, pear, etc.

In Osoyoos stoppen we bij het Visitor’s Centre en krijgen informatie over leuke bezienswaardigheden. We richten onze pijlen op het “NK’MIP desert cultural centre” waar de cultuur van de indianen centraal staat en het “Osoyoos desert centre”. Op de parkeerplaats is weer een ravitailleringpunt voor de wielrenners en krijgen ze naast water en voedsel ook de enthousiaste aanmoedigingen van familie en vrienden. Waar wij linksaf het stadje ingaan flitsen zij met nieuwe energie rechtsaf. De weg naar onze camping ziet er gezellig uit. Het is half twaalf en er lopen al veel mensen in zomerse kledij. De straten zijn weer versierd met volle hangende bloempotten. Af en toe krijgen we een doorkijkje naar het meer en zien strandjes en plaatsen waar speedbootjes, waterjets en kano’s vertrekken en aankomen.

We zien te vroeg bij de camping. We hebben tijdens onze heenreis een bevestiging e-mail ontvangen dat er plaats is. Het kantoor zit dicht. We kunnen pas om één uur inchecken. Daar gaan we niet op wachten en dus rijden we terug naar naar het desert centre aan highway 97 net buiten Osoyoos. Daar waren we kort daarvoor al langs gekomen. De eerstvolgende guided tour is om 14:00 uur. We kiezen ervoor de tour zelf te doen en krijgen documentatiemateriaal in het Engels en Nederlands mee. Op de wandelroute van 1,5 km staan 5 gemarkeerde stoppunten beschreven. We lopen door de expositieruimte waarin al veel is tentoongesteld over flora en fauna van deze woestijnomgeving. Met name de opgezette roofvogels aan het begin zien er al prachtig uit. Buiten het gebouw komen we eerst in een kleine tuin waarin alle mogelijke woestijnplanten en –struiken zijn opgenomen en op informatieborden zijn beschreven. We beginnen aan de wandelroute die over een houten “boardwalk” is uitgezet. We worden regelmatig gewaarschuwd vooral niet van deze houten looproute af te stappen en uit te kijken voor ratelslangen. Bij dit laatste denk ik “da ’s mooi, we hebben dan geen beer in het wild gezien dan maar een ratelslang”. Maar die blijken vooral ’s nachts actief te worden en bij deze hitte een koel plekje onder een grote steen te zoeken. Dan zijn ze in principe ook nog schuw voor mensen. Dus dat zal wel weer met een sisser aflopen want met onze wandelschoenen zijn we mijlenver te horen op deze houten vloer. De combinatie van warmte, droogte, lage begroeiing en kale berghellingen op de achtergrond geeft wel een echt woestijngevoel. Hier moet je niet uren zonder voldoende water, eten en goed schoeisel rondlopen. We maken onze wandeling af met een heleboel informatie, indrukken en foto’s van de omgeving rijker. Helaas geen ratelslang, uil of havik gezien. Wel komen we bijna aan het eind van onze rondgang bekenden tegen. Ik herken op grote afstand een man met een Canon camera als de vader van Julia. Inderdaad na een week treffen we hier “in the middle of nowhere” de mensen van het buitenspiegelincident in de Rocky Mountains. Ik zie vóór de volwassenen van de groep de 4 kinderen van beide gezinnen lopen en roep luid “ha die Julia” met een zo goed mogelijke Duitse uitspraak. De 4 draaien verbaasd hun gezicht in onze richting e na een paar seconden horen we of Julia of haar zus zeggen “Das sind ja die Holländer”. We beginnen allemaal midden in de woestijn te lachen om deze buitengewoon vreemde en toevallige situatie. Ik vraag me af of de kans op het winnen van de jackpot in de staatsloterij niet groter is dan de kans op een dergelijke ontmoeting. Hans, de vader, loopt met de andere volwassenen een stuk achter de kinderen en heeft nog niets gemerkt. Wanneer hij toevallig onze kant op kijkt steek ik de hand op en begroet hen. We lopen even naar ze toe en nemen na een kort gesprekje lachend afscheid. Terug bij onze camper zien we de 2 campers van hen pal naast de onze staan geparkeerd. Dat vraagt om een foto.

Het is inmiddels één uur geweest en we gaan terug naar de camping. Even een korte tussenstop bij een supermarkt waar we zoals te verwachten een ruim gesorteerde groente- en fruitafdeling aantreffen. Alles is keurig en ook mooi ingericht. Mooi gestapelde kistjes met dezelfde soorten per kleur naast of achter elkaar. Ook hier maak ik een paar foto’s.

Bij de camping checken we in en rijden naar een prachtige plek pal aan het meer. Niet te ver naar achteren inrijden want dan gaan we omlaag over het korte stukje strand zo het meer in. De luifel uitgedraaid en vanaf de picknicktafel kunnen we nu ver over het meer kijken. Een beetje zoals thuis in de achtertuin over de vijver maar dan veel ruimer en mooier

Ons tweede programmapunt vandaag is het “NK’MIP desert cultural centre” dat op nog geen kilometer afstand ligt. Dus trekken we onze wandelschoenen aan en lopen we er bergop naar toe. Bij de ingang van onze camping zien we een mooi aangelegde vijver met waterval. Hier staat een drietal indianenfiguren in verschillende houdingen. Het zijn gefiguurzaagde beelden gemaakt van ijzeren platen en buizen. Heel knap gemaakt. Bij de ingang van het centrum staat ook een indiaan te paard boven op een heuvel als welkom aan de bezoekers.

Via de giftshop komen we het centrum binnen en kunnen we beginnen aan onze rondwandeling. Weer met een plattegrond met toelichting gaan we op pad. We kijken eerst naar een korte film over het leven van de indianen in een reservaat en de achtergrond van hun cultuur. Na de film van 20 minuten lopen we filmzaal uit. En wie zien we bij de ingang binnenkomen? Inderdaad onze Duitse vrienden. Dit keer een korte begroeting met glimlach want we kunnen niet bezig blijven toch? We lopen naar buiten voor de 1,5 km lange wandeling. Dit wordt grotendeels een herhaling van de wandeling eerder in het desert centre. De begroeiing, waarschuwing voor ratelslangen en de bergachtige omgeving zijn identiek. Alleen lopen we nu niet over een boardwalk maar over een gravelpad. Op verschillende gemarkeerde plekken is iets geëxposeerd en toegelicht over de cultuur en natuur van de indianen. Op één post is een dorpje met wigwams en gefiguurzaagde indianen neergezet. Dat ziet er mooi uit. Via de chief’s lookout lopen we de route terug naar het centrum.

Terug op de camping genieten we zittend aan de picknicktafel met uitzicht op het meer van een ijsje De zon is helaas verdwenen maar het is nog wel warm. Tijd om even te lezen en te relaxen. De zon komt terug en ik kan zelfs een uurtje op ons strandje liggen. Vanavond betrekt het sterk en tegen tien uur steekt er een stevig wind op en begint het hard te regenen. De vraag is of deze plek pal het meer nu wel zo gunstig is. We zin mensen met tenten in onze omgeving de tent inspecteren en allerlei zaken beter vastmaken. Na een half uurtje gaat de storm liggen en wij iets later ook.