Dag 4 Beautiful British Columbia

Het is al ruim half elf geweest wanneer de taxichauffeur van Garden City Cabs ons komt ophalen bij het hotel. De zon is duidelijk aanwezig wanneer wij buiten bij de receptie staan te wachten. Het is veel helderder en warmer dan de afgelopen dagen. De man heeft een bijzondere rijstijl. Plotseling versnellen dan weer abrupt afremmen, telkens van rijbaan wisselen en dat allemaal om een paar minuten op een rit van ruim 50 minuten te winnen? Op wegen met 2 of meer rijbanen haalt hij rechts in en soms worden wij rechts ingehaald wanneer we links rijden. Zou dat toegestaan zijn vragen we ons af.

We arriveren bij het kamperverhuurbedrijf. We worden verwacht en al snel bij Peter op zijn kantoortje aan tafel gezet. Met hem heb ik meerdere keren contact gehad per telefoon en e-mail. Hij handelt vlot de administratieve zaken af en geeft een uitvoerige toelichting op de werking van de camper en allerlei accessoires. Hij neemt ons mee naar de camper. Het blijkt een nagenoeg nieuwe Mercedes camper uit 2013 te zijn. Er staat nog maar 17002 km op de teller en het interieur ruikt nog nieuw. Peter demonstreert de juiste werking van alle belangrijke delen van de camper. Dit omvat onder meer het waterbeheer dat wil zeggen afvoeren van vuil water (black and grey), vullen van de schoon water tank, aansluiting van deze zaken op een camping met “full hook-up”. Daarnaast het gebruiken van propaangas apparatuur alsmede het bijvullen van propaangas, het uitklappen van de zonneluifel, het uit- respectievelijk inschuiven van de “slide out”. Dat is deel van de zijkant van de camper dat naar buiten kan worden geschoven. Hierdoor ontstaat binnen in de camper extra ruimte. De vloer alsmede de tafel met zitbanken en de koelkast schuiven ongeveer 60 centimeter naar buiten. Peter vraagt ons “are you good, any questions? Wanneer we dat met “yes we are” en “no further questions” beantwoorden wenst hij ons een prettige vakantie en laat ons achter bij de camper.

Het is nu aan ons om op weg te gaan. Bij het wegrijden merk ik inderdaad dat de uitzwaai van de camper aan de achterzijde een hoog risico oplevert voor schade. Dit komt enerzijds door de lengte van de camper maar ook omdat een flink stuk camper zich achter de achteras. Peter adviseerde ons bij het maken van een bocht op een afslag bij een weg of het in- of uitrijden van een campingplaats eerst verder door te rijden en dan pas te sturen. Het eerste half uur ben ik vooral bezig met dit gevaar en let dus extra op wat er met de achterzijde van de camper gebeurt bij het maken van een bocht. 80% van alle schades zit achter aan de linker- of rechterzijde van de camper omdat daarmee een ernaast staande auto wordt geraakt.

We besluiten eerst boodschappen te gaan doen bij een dichtbij gelegen superstore. We hebben vanochtend pas de veerboot kunnen boeken en kunnen niet eerder dan met de vaart van 19:00 uur mee. In de superstore kopen we vooral de spullen die langer goed blijven en niet perse gekoeld moeten blijven. Het is een grote winkel met 17 kassa’s en erg veel rijen met keurig gespiegelde vakken. Op grote borden boven de gangpaden staan nummers en de belangrijkste artikelgroepen in dat gangpad. We pakken de boodschappen in de camper die van binnen inmiddels erg warm is geworden in de felle zon. We besluiten naar de haven van de veerboot te rijden in de hoop met en eerdere vaart mee te kunnen. Dan zijn we ook vroeger op de camping. We hebben het navigatiesysteem uit Nederland meegenomen. De aangeschafte kaart van Canada lijkt prima te werken. Even de postcode en het huisnummer van het adres invoeren en in een mum van tijd begint de stem ons te zeggen hoe we moeten rijden. De adresgegevens hebben we nog in de verschillende bevestigingsmails staan of zoeken we alsnog online op het internet op. Dankzij de aangeschafte prepaid simkaart met mobiel internet en het instellen van een wifi hotspot op mijn telefoon kunnen Brigitte en Frank met hun telefoon, tablet of laptop ook van die internetverbinding gebruik maken. Gemak dient de mens nietwaar?

Het geluk is met ons vandaag. Dat blijkt wanneer we ons om 16:00 uur bij de medewerker van de veerdienst bij de controlepost met slagbomen melden en vragen of we ook met een eerdere vaart mee kunnen. Ze ziet dat we veel te vroeg zijn voor onze gereserveerde boot en geeft aan dat we 2 uur eerder met de boot van 17:00 uur mee kunnen. Dat is geweldig nieuws want dat scheelt 3 uur wachten in de inmiddels hete zon. We worden naar “lane 32” gedirigeerd en wachten tot we om half 5 het sein krijgen dat we de veerboot in moeten rijden. Motor uitzetten, alles goed afsluiten en het “vehicles deck” verlaten. Dat doen we graag want met al die uitlaatgassen die daar nog rondhangen van de net binnengereden voertuigen is dat niet prettig. Op “deck 6” nemen we plaats aan een tafeltje en kunnen al snel genieten van de frisse buitenlucht en een fraai uitzicht over de veerhaven en de zee met in de verte de zogenaamde “Gulf Islands”. De reis verloopt voorspoedig en we laveren tussen de eilandjes door. Hollie een jonge medewerkster van de veerdienst houdt op het bovendek een korte presentatie met een vragenspel voor de jonge reizigers. Met allerlei verhalen en voorbeelden vertelt ze over het maritieme leven in deze regio.

Omdat we in Tsawwassen vooraan in lane 32 stonden en in de veerboot ook bijna vooraan in de 2e rij links staan, kunnen we in Swartz Bay met de eersten meerijden van de veerboot af. De GPS van ons navigatiesysteem heeft nog even moeite om onze positie te bepalen maar we rijden met de stroom mee. De avondzon reist met ons mee en zet alles in een oranjegele gloed.

Rijdend in de stroom valt het op dat bovenaan op alle kentekenplaten in lichtblauw de tekst “Beautiful British Columbia” staat en daar onder het kenteken. Dat is een prima teken van nationale trots. Het past bij het beeld dat we tot nu toe van de vriendelijke en behulpzame Canadezen hebben gekregen. Het wordt lastig te beschrijven hoe we dit moeten vertalen naar de Nederlandse kentekens waar vaak in de omranding staat “Garage ……..” of een andere reclameaanduiding. Ik stel voor dat alle Oldenzaalse autorijders dit gaan vervangen en overschrijven met “Oldenzaal - Glimlach van Twente” of een andere nieuwe spreuk. Eens zien of we hier de komende weken nog inspiratie voor vinden. Suggesties zijn welkom.

We zijn binnen 3 kwartier in Victoria bij de camping. Even voorzichtig met het oprijden van de camping want ik zit niet te wachten op moeilijke manoeuvres omdat we om een of andere reden terug moeten. De receptioniste komt naar ons toe met de vraag “do you have a reservation?” Die hebben we gelukkig wel want achter haar zien we op een bord “sorry RV camp is full”. Op een plattegrond kruist ze aan waar onze plek, nummer 40, is. Dat is vooraan dus we hoeven maar klein eind te rijden. De camper moet er achterwaarts in. Met de 2 spotters naast de camper, de achteruitrijcamera en de beide zijspiegels lukt dat zonder problemen. Hè hè we staan.

We melden ons bij de receptie. Ze vraagt of we nog andere zaken nodig hebben. Ofschoon het een full hook-up plaats is en we dus zouden kunnen douchen in onze eigen camper kunnen we tokens kopen voor douchen in de centrale wasruimte. Per muntje kun je 6 minuten douchen en één munt kost CAD 1,00. Of we dat willen. Ik zeg ja we nemen één muntje en zeg tegen Brigitte en Frank “so that’s 2 minutes each” en kijk haar vervolgens weer aan. Ze kijkt vol ongeloof en ik begin maar te glimlachen want anders wordt wel heel erg awkward. Ze snapt nu ook dat het een grapje was en we bestellen er meer.

Terug bij onze camper besluiten we eerst een korte verkenningstocht over de camping te maken voor het donker wordt. De camping ligt op een stuk land dat als een schiereiland in zee steekt en een deel van de baai vormt waarin een jachthaven is gelegen. De plekken aan zee kijken uit op de “Inner Harbour” van Victoria. Dat is het gedeelte waar we morgen naar toe willen. We zien dat onze slide out geen unicum is. We zien nu ook campers met 2 slide out units. De geur van de zee en brandende barbecues en de aanblik van andere campinggasten die heel relaxed bij hun camper of trailer zitten te lezen, te kletsen of uitkijken over zee maken dat we snel het echte kampeergevoel hebben.

We organiseren een pancake-party en met de nodige improvisatie qua ingrediënten, we hebben geen kant en klare pannenkoekmix, en qua gereedschap (geen mixer, maatbekers) en bereidingswijze bakken we een stapel pannenkoeken. We hebben nog wel een fles “Maple syrup” gekocht. Dat is een typische Canadese stroop die je geproefd moet hebben. Het bakken met een gietijzeren bakpan en op een gasvuur is even wennen en zoeken naar de juiste instellingen maar uiteindelijk stapelen de goudgeel gebakken pannenkoeken zich op. Dat is smullen.

We pakken de koffers uit en richten de camper verder in. Nog even wat foto’s selecteren en bewerken voor het reisdagboek en dan onder de wol. Morgen “downtown” Victoria verkennen.