Dag 5 Watertaxi, Race to the End of the Earth, Fis

We hebben de jetlag achter ons gelaten. Ik word iets voor de wekker zal afgaan ( 08:30 uur) wakker. Door de kieren langs de zonweringen zien we het scherpe zonlicht. Dat is een goed begin van ons kampeerleven. De receptioniste geeft ons een korte routebeschrijving naar de dichtst bijzijnde supermarket : “just across the parking space, turn right and follow that street until the next parking space en then right again you ‘ll find a shopping centre. It’s a ten minute walk and it is all there”. Brigitte en ik gaan op weg en zien onderweg muziek luisterende joggers en lopen delen over de openbare weg omdat niet overal een trottoir aangelegd is. We vinden het shopping centre en merken dat het ook hier allemaal keurig ingericht is en een goed assortiment heeft. We hoeven niet meer zoveel mee te nemen alleen wat vers brood, vleeswaren en melk. De rest hebben we al eerder gekocht. De terugweg gaat een stuk vlotter. Dit lijkt zo, mogelijk omdat de weg nu bekender is maar ook omdat we nu vals plat naar beneden hebben.

We laten ons het ontbijt goed smaken en leggen een goede bodem voor de activiteiten van vandaag. Nog even overleggen hoe we van de camping naar downtown Victoria gaan. Een wandeling, een busreis of mogelijk een reis met de miniveerboot? Bij de receptie horen we dat er een vertrekpunt is in de haven bij deze camping, direct naar beneden bij de receptie. Ik zie inderdaad een watertaxi met een tiental mensen aanmeren. We besluiten ook de miniveerboot / watertaxi te nemen. Voor CAD 10,00 een enkele reis en dan direct een andere kijk op de omgeving spreekt ons wel aan. De keus blijkt prima afgezien van het feit dat we erg lang moesten wachten tot we echt konden vertrekken. Het blijkt dat een miniveerboot maximaal 12 mensen aan bord mag hebben en de veerboot die arriveerde zat al bijna vol en niemand ging hier van boord. Bij onze camping stonden al bijna 12 mensen te wachten. De “kapitein” van de miniveerboot riep via zijn radio de hulp in van een watertaxi. Die zou snel komen zo verzekerde hij ons. Nou dat viel dus even tegen. Dat duurde ruim een half uur. Sommige reizigers wilden net vertrekken en per auto gaan toen de watertaxi in zicht kwam. De vaart naar onze uitstapplek “Empress Hotel” was leuk en gaf mooie uitzichten op de gebouwen en aanlegplaatsen aan de Inner Harbour. Ook de aanblik van het majestueuze Empress Hotel en van vlak naast of voor ons opstijgende en landende watervliegtuigen was erg fraai.

Tijdens de vaart krijgen we van een mevrouw die met haar kleinkinderen reist een tip om te gaan eten bij “Barb’s Fish & Chips” en vooral de wandeling langs de oever terug naar de camping te nemen omdat die erg mooi is en de watertaxi’s te duur zijn. Aangekomen bij Empress Hotel stappen we uit de watertaxi en gaan op in de menigte toeristen die langzaam over de kade van “Inner Harbour Pathway”rondom de binnenhaven voortbewegen in een stroom langs de kraampjes met kunstenaars die hun zelf gemaakte kunstvoorwerpen aanbieden. Bij een mimespeler, gekleed in een wit tenue met vele kleuren verfspetters en –strepen die doorlopen op zijn wit geschilderde gezicht en bril staat veel publiek. De mimespeler bedankt de mensen die een donatie in zijn verfblik op de grond doen met een “hug”. Ik besluit een donatie te doen en wordt ook getrakteerd op de hug. Uiteraard wordt dit door Frank en Brigitte op de gevoelige plaats vast gelegd.

Aan het eind van de artistieke markt gaan we omhoog en lopen via het “Britsh Columbia Legislature Building” en het “The Netherlands Carrilon” naar het “Royal British Columbia Museum”. Dat is één van de doelen van onze trip vandaag. Eenmaal binnen besluiten we koffie te gaan drinken in het Museum Café. Dat is jammer want de cappuccino is niet te drinken. Een verkeerd uitgevallen keus dus.

We gaan naar de 2nd Floor (1e verdieping) waar we in de “Feature Exhibition” een uitgebreide en zeer interessante expositie over de race naar de Zuidpool tussen Robert Scott en Roald Amundsen bekijken. De gedetailleerde beschrijvingen ondersteund met foto’s, documenten, gebruiksvoorwerpen en uitgewerkte tijdlijnen van de feitelijke tocht in 1910 – 1912 geven een goede indruk van de zeer bijzondere inspanningen die beide teams in hun race, om de eerste te zijn, hebben moeten leveren en de ontberingen die ze hebben geleden.
Aansluitend op deze speciale tentoonstelling komen we in de ruimten met vaste opstellingen. De “Ice- Age Mammoth”, “Climate Change”, “Coastal Forest” en “Seashore” geven levensechte impressies van de flora en fauna in die verschillende omgevingen. Met name de grote wolharige mammoet is bijzonder indrukwekkend.

Op de 3rd Floor zien we opstellingen van de leefomgeving, kleding, gebruiksvoorwerpen en werkwijzen van verschillende volken en culturen in de loop van de tijd. Dat is ook leuk en leerzaam. Tot het moment waarop je ziet dat er vitrines zijn met voorwerpen uit de jaren vijftig, zestig en zeventig van de 20e eeuw. Wanneer je dat ziet in een omgeving met de echt oude historie dan geeft dat wel te denken en leidt tot een moment van zelfreflectie. Ik bedoel maar, als spullen uit de kindertijd en jeugd staan opgesteld in een historisch museum, dat geeft te denken toch? Gelukkig heb ik niet opgevangen dat bezoekers opmerkingen maakten in de sfeer van “dat mensen die spullen gebruikten, wat is dat nou weer?, leefden ze toen zo?” ;-)

Na een rondtocht van bijna 3 uur in het museum snakken we naar buitenlucht en zon. Het is inmiddels half 5 en het slenteren heeft ook een lichte trek veroorzaakt. We brengen nog eerst even een bezoek aan het schuin tegenoverliggende Empress Hotel en de tuin daarom heen. Mooi aangelegd en van binnen ingericht met zeer luxe winkeltjes, een tea room en een conference centre. Eenmaal weer buiten lopen we, de tip van vanochtend in gedachte, met Google Maps naar Fisherman’s Warf. Het is een bonte verzameling eetgelegenheden op een scheepswerf waar ook Barb’s Fish & Chips is gevestigd. Er staat een niet al te grote wachtrij maar de tafelopstellingen bij Barb’s zijn wel allemaal bezet. Bij het eerste loket kunnen we de bestelling opgeven. Afrekenen kan alleen met creditcard. We nemen een “Barb’s traditional fish & chips” menu en laten ons verrassen. We krijgen een soort op afstand bedienbare kookwekker mee. Zodra die begint te piepen en trillen is onze bestelling klaar en kunnen we die ophalen bij het 2e “pick-up” loket. Zeer goed en slim georganiseerd en ingericht op het snel en efficiënt bedienen van grote aantallen bezoekers die in een korte tijd zich melden voor een warme maaltijd.

We wachten aan onze tafel en de kookwekker begint te piepen en te trillen. Dat betekent eten is klaar. De verrassing is natuurlijk niet zo groot wanneer de portie friet met 2 stukken gebakken vis, bakje rauwkost en een sausje op tafel worden gezet. Het smaakt prima en onze honger is gestild. We lopen nog even rond op de verschillende pieren ook om nog een betere kans te hebben de watervliegtuigen in actie te kunnen fotograferen. We hebben gemerkt dat de vliegtuigen op deze hoogte bij het opstijgen loskomen van het water en bij het landen het water raken. De avondzon zorgt voor een mooie verlichting van het water en de gebouwen rondom. Het wachten is nu op de vliegtuigen. We hoeven niet lang te wachten en zien in een halfuur tijd een paar vliegtuigen opstijgen en een groot cruiseschip de haven binnen varen. De camera’s draaien op volle toeren en onze missie is geslaagd.

We nemen bij de aanlegplaats van de watertaxi nog even een “soft ice twisted” dat wil zeggen twee smaken gemixt. Voor CAD 3,75 hebben we een heerlijk ijsje als dessert. De watertaxi komt aanvaren en met een kleine tussenstop en overstap aan de overzijde worden we met de watertaxi terug gebracht naar de camping. Vlak voor onze camping zien we in de verte een bergketen met een aantal bergtoppen in de sneeuw. De kapitein vertelt ons dat het de Olympus Mountain in de Verenigde Staten is, in de staat Washington. Met het telezoom-objectief kunnen we dit nog goed vastleggen ondanks de schommelende watertaxi.

Voldaan stappen we in onze camper en begin het ritueel van elektrische apparaten opladen, foto’s selecteren en een begin maken met het reisverslag. Morgen vroeg(er) uit de veren want we reizen dan een stuk verder naar het westen van Vancouver Island. Waarschijnlijk volgen we de tip van Peter op om een camping te zoeken minder ver naar het westen omdat het daar te druk en te vol zal zijn. Dat heb ik al gemerkt want een reservering via internet was 2 weken geleden al niet meer mogelijk. Er is meer kans dichter bij de oostkust. Het is dan beter om de activiteiten in het westen uit te voeren als een dagtrip en dus met de camper er naar toe te reizen, daar een parkeerplaats zoeken en daarna wee terug naar de camping aan de oostkust. Dat spreekt ons wel aan omdat dan de reis daarna naar het noorden ook minder lang wordt.