Wandelschoenen aan

Ontbijten kan tussen 8 en 10 uur. Een kiest voor een Continental de ander voor een Irish breakfast. Dat bestaat onder meer uit een gebakken ei, gebakken plakken ham, worstjes en een gebakken? tomaat. Het smaakt heerlijk en ligt niet zwaar op de maag. Een serie toast met marmelade en jam en wat koffie en thee, bekertje yoghurt en de brandstof voor een actieve dag is aangevuld.

De weg naar Dublin City center lijkt nu korter en sneller. Het is nu veel drukker op wegen met al dat werkverkeer. We rijden in een keer goed naar de parkeergarage en gaan op zoek naar een "pay as you go mobile data sim". Vodafone heeft niets op voorraad maar verwijst ons door naar Carphone warehouse 100 meter verderop. Hier lopen we 15 minuten later met een 15Gb databundel voor 20 euro inclusief simcard naar buiten. In de winkel hebben de ze verbinding direct geactiveerd en getest. Letterlijk pay as you go dus.

Onder het genot van een kopje cappucino op een zonnig terras kunnen we even de e-mail bekijken, toeristische informatie opvragen en het thuisfront informeren. We kopen voor de zekerheid ook nog maar een gedetailleerde toeristische wegenkaart want er zijn volgens de verkoopster behoorlijk veel gebieden met een beperkte of geen dekking, zgn. black spots.

We slaan een paar sandwiches en flejes water in en op de weg terug naar de auto zien we nog een volledig zwart geschminkte mimespeler die onbeweeglijk op een kist staat. Alleen wanneer mensen een kleine bijdrage in een koperen pot doen, wuift hij kort als teken van dank. Bijzonder knap om te zien en zeker een foomoment. Iets verderop staat een jongeman gigantische zeepbellen te fabriceren. 2 stokken met een rondgebogen draad ertussen haalt hij door een emmer met zeepwater. Een korte zwaaibeweging en 1 of 2 zeer grote zeepbellen kiezen het luchtruim. Uiteraard ook hier een donatie en een fotomoment. De Ierse economie wordt weer goed gestimuleerd.

In de auto programmeren we het navigatiesysteem met behulp van de naam van het park waar we naar toe willen. We hebben gemerkt dat adressen en met name huisnummers vaak niet (volledig) worden vermeld.
"Powercourt House" levert het gewenste resultaat en de eerste Engels gesproken rijinstructie klinkt uit de speaker. Binnen een half uur zijn we op de plaats van bestemming.
Ruim een uur wandelen we rond in de bijzonder fraai aangelegde en onderhouden tuinen. Het ligt er allemaal prachtig bij en de zon doet weer haar uiterse best om ons een zomergevoel te geven. De foto- en videocamera draaien op volle toeren.

Fraaie vergezichten, veel symmetrie, kleurrijke details, frisse waterpartijen, doorkijkjes, etc. Een Japanse tuin, een kerkhof voor huisdieren van de (voormalige) bewoners van dit monument.
Bijzonder was een grafsteen ter herinnering aan "Eugenie" een Jersey cow overleden 1967 op 17 jarige leeftijd, moeder van 17 kalveren en 100.000 gallons melkproductie en "Princess" een Aberdeen Angus cow overleden 1972 op 11 jarige leeftijd en 2x kampioen van Dublin.

Volgende tussenstop was de "Powercourt Waterfalls", waar we na een kwartiertje arriveerden. Met 121 meter de hoogste waterval van Ierland. Een bijzonder fraai plaatje waarin een stroom water van grote hoogte neerklettert op grote rotsblokken. Op enkele nabij liggende rotsblokken werd druk geposeerd door mensen uit verschillende landen. Enkelvoudige portretten, groepsportretten of puur het spetterende en snelstromende water. Een prima geschikte fotolocatie. Met het risiko op een paar natte voeten zocht ik toch maar een paar plekken om het stromende water tussen rotsformaties te fotograferen.

Laatste tussenstop werd "Glendalough" waar we in een natuurpark een mooie boswandeling naar een meer konden maken. Vele waterstroompjes en watervalletjes die we onderweg zagen en hoorden, leidden  tot meerdere grotere waterstromen die uit kwamen in het meer.

Verboden te zwemmen en ook niet het meer inlopen. De eerste paar meter was een grindbodem te zien  maar ineens werd de kleur van het meer donker zwart. Op een bord was te zien dat de helling ineens zeer steil werd.
De wandeling was zeer de moeite waard en leverde mooie beelden op. Het fraaie zomerweer heeft daar zeker aan bijgedragen.

Terug in de auto konden we de eindbestemming voor vandaag intoetsen. Nog bijna anderhalf uur rijden betekende een eta van 20:00 uur. De eerste 10 km na de waterval reden we een bijzonder fraai stuk weg. Smal, veel scherpe kronkels en plotselinge dalingen of stijgingen in of direct na een onoverzichtelijke bocht. Goed opletten en goed sturen dus. Het had af en toe iets van een ralley uit een racespel als need for speed alleen crashen is nu geen optie :-)

Precies op tijd voor het avondeten. De roast beef met nieuwe aardappelen en verschillende groenten smaakten heerlijk.

Het is nu net na twaalven en tijd om de pen neer te leggen. Over een paar uur is alweer de start van de 3e etappe.