Regendans of Riverdance
Door: familiezandhuis
30 Juni 2012 | Ierland, Dublin
Naarmate we Dublin dichter naderen, komen we inderdaad in beter weer. We lijken de regendans te zijn ontsprongen. In Dublin is het nu op een zaterdag veel drukker dan afgelopen zondag. Volle straten, volle winkels, eetgelegenheden.
We hebben net een broodje gezond genuttigd wanneer plots een kakafonie van geluid in onze richting komt. Sirenes van politieauto's, politiemotoren, fluitjes, gejuich, gezang en geklap. We gaan naar buiten en sluiten ons aan bij een snel groeiende mensenmassa die staat te kijken naar wat zich op straat afspeelt.
Een bonte tocht van de gaycommunities en sympathisanten vormen een soort gayparade waarin luidschreeuwend, zingend en fluitend aandacht wordt gevraagd voor gelijke rechten en gelijke behandeling. Dit idee wordt ondersteund met het dragen van bijzonder opvallende kleding, maskers, pruiken, attributen dan wel met een absoluut minimum aan kleding. Leuzen worden gescandeerd, een concert met scheidsrechtersfluitjes ingezet of een kleine act opgevoerd.
We verkennen nog een deel van Dublin en vinden een restaurantje om te eten. De kok weet ook hier iets bijzonders op tafel te zetten. Een mals stukje vlees met heerlijke groente en "handmade chips".
We zijn op korte afstand van het Gaiety Theatre waar we een optreden van Riverdance gaan bijwonen. Het interieur van dit theater is helemaal in oude stijl met balkons en originele lampen en gordijnen. Het ademt de sfeer van een kleine eeuw geleden. Het podium is afgeschermd met een groot doek met "Riverdance". De bezoekers stromen nu snel binnen en nemen plaats in de benedenzaal, de balkons, of de speciale logeboxen links en rechts. Even krijg ik een flashback naar scenes uit de Muppetshow waar twee oudere mannen, zittend in logeboxen, met ironie, sarcasme of zelfspot commentaar geven.
Het licht wordt gedimd en de sfeefverlichting gaat aan. De eerste klanken van een fluit klinken en de show is begonnen. Het is verder muisstil in de zaal wanneer een solozangeres begint te zingen. De toonhoogte ligt enkele octaven hoger dan ik voor mogelijk hield en de stem was loepzuiver, voorzover ik dat kan beoordelen. Het was een van de vele "goosebumps" momenten die zouden volgen. Aansluitend kwamen er in hoog tempo verschillende acts met dans, solo of in groepjes met fraaie choreografie, zang solo door vrouw of man en instrumentale nummers.
Opvallend waren de passie, pret en professionaliteit waarmee deze artiesten de show uitvoerden. Niet alleen de dansers maar zeker ook de muzikanten leverden een topprestatie, die door het publiek met veelvuldig appalaus of ondersteunend handklappen werden beloond. Soms leek het een spel tussen violist en drummer of met de fluitspeler of klarinetist. De actie van de een leidde tot een enthousiastere reactie van een ander. De drummer racete achter een uitgebreid drumstel hen en weer en leek soms helemaal uit zijn dak te gaan. Ook hier heel kort een flits terug naar de drummer van de Muppets, geheel onterecht, maar toch het beeld werd vooral opgeroepen door zijn uitbundige drumspel en ee entourage van de theaterzaal. De violist kreeg met een minutenlang durende solo de handen van de zaal op elkaar. Fantastisch gespeeld met fraaie tempowisselingen, waarbij de vingers van zijn linkerhand razendsnel de snaren bespeelden.
Dan was er een nummer waarbij twee trommelaars en de lead dancer een soort gesprek met gevarieerde trommelslagen en het razendsnel tikken van de tapdansschoenen met elkaar voerden.
De voorstelling duurde ruim anderhalf uur en was een perfecte afsluiting van onze kennismaking met Ierland.
Terug op ons laatste overnachtingsadres pakten we de koffers in en zetten alles klaar voor een erg vroeg vertrek.
-
01 Juli 2012 - 10:02
Marian:
Wat een leuk verslag weer.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley