Ring of Kerry

We kunnen de koffers op onze hotelkamer laten want we overnachten hier nog een keer.
Vandaag staat de "Ring of Kerry" op het programma. Tijdens het ontbijt, dat wederom goed verzorgd is, bekijken we de bijzondere punten van onze route. Deze Ring is eigenlijk een soort Molenvenroute maar dan langs Ierse oceaankusten, kliffen, bergpassen, meren, watervallen.

De eerste halte is bij een meer Lough Caragh geheten. Op de weg er naar toe valt op dat de bermbegroeiing iets fleuriger is geworden. In het bijzonder vallen lange stukken met veel mooi bloeiende paarse lupines op. Dan weer stukken begroeiing met veel boterbloemen, die de kleur geel aan het straatbeeld toevoegen. Even verderop rijden we langs een meterhoge heg van volop bloeiende paarse fuchsia's aan beide zijden van de weg.
De lucht laat redelijk ruimte voor de zon zodat het landschap fraai oogt. Op een heel smal binnendoorweggetje waar we abusievelijk zijn terecht gekomen, stoppen we even op een mooi punt om een landschapsfoto te maken met op de voorgrond rustig liggende en grazende stieren. Wanneer ze ons ontdekken worden we door een heleboel paren stierenogen aangekeken. Ik zie de vraagtekens in de breinen achter hun horens en meen zelfs gefronste wenkbrauwen te zien. Maar toch, een mooi plaatje.

Na het plaatsje Glenbeigh rijden we richting Portmagee om daar over de brug naar het meest westelijke punt van Valencia Island te gaan. Bij Bray Head aangekomen, zetten we de auto aan de kant en beginnen aan een wandeltocht naar een uitzichtspunt. Dat is erg de moeite waard. Door de bewolking is het geen verreikend uitzicht maar de nabijgelegen eilandjes en grote rotsformaties in de oceaan zijn goed te zien. Dat geldt ook voor de klippen die onder onze voeten steil omlaag voeren. We vinden een andere wandelaar bereid een foto van ons beiden te maken met de steile klippen en de golven als achtergrond. De weg omlaag gaat een stuk eenvoudiger.

We zetten onze rit over de Ring voort. Het is inmiddels midden op de middag en donkere wolken pakken zich samen en schuiven het eiland binnen. Niet veel later wanneer wij over steile smalle weggetjes, soms amper één rijbaan breed, rijden begint het steeds harder te regenen.
Bij Waterville zien we nog kans even te stoppen bij een standbeeld van en ter ere van Charlie Chaplin, die daar volgens overlevering regelmatig vakantie met zijn familie zou hebben gehouden.
Hij staat daar eenzaam met de rug naar de oceaan gekeerd, bolhoed op, handen in zijn zij en de voeten in de bekende open stand. Wij stappen even uit om hem nader te begroeten en zien wanneer we instappen dat een meisje zich in deze Chaplin stand arm in arm met hem door haar reisgezel laat fotograferen.

De rest van onze route over de Ring valt letterlijk in het regenwater. Bij de vele uitzichtspunten die zijn aangegeven is het zicht allerbelabberd slecht door regen en hardnekkige laaghangende bewolking. We rijden dus maar langzaam door.
We zien nog wel kans even te stoppen bij de Torc Waterfall die dichtbij Killarney in het National Park ligt. Met een paraplu op is de kleine afstand naar deze waterval goed droog te overbruggen. Slechts 20 meter hoog maar wel erg fraai en robuust en grillig qua waterloop. De ligging in dit bos en de open ruimte erom heen maken dat het licht de waterval mooi doet uitkomen. Enkele minuten later en dit natuurverschijnsel is digitaal in enkele honderden megapixels op een geheugenkaart vastgelegd.

Na het bezoek aan de waterval zijn we binnen tien minuten bij ons hotel. Het is vroeger dan verwacht maar we hebben toch een goede dag gehad. Morgen reizen we verder langs de westkust.