Schotlandvaarders

Als routiniers pakken we in een recordtijd onze koffers in. De paklijst zit nog in ons korte termijngeheugen. Ierland, Schotland, allebei aan de andere kant van het Kanaal, links rijden en Engels praten, er lijkt weinig verschil. Een verschil is in elk geval de wijze van reizen. Dit keer gaan we met eigen auto en per veerboot naar onze vakantiebestemming.

Deze week hebben we ontdekt dat ons navigatiesysteem ook met spraakopdrachten kan worden aangestuurd. Na een activeringszin klinkt het verzoek om een van de getoonde opdrachtregels in het scherm uit te spreken. De uitgesproken opdracht "zoek adres" leidt tot de vervolg vraag "noem het gewenste adres". Het antwoord "IJmuiden" gevolgd door "Ga" zet de navigatie in gang. Met "volume" en een getal bijvoorbeeld "tachtig"is ook de geluidsterkte te regelen. Ik ga ervan uit dat de volgende generatie navigatiesystemen met gedachten kan worden bestuurd.

Zodra we IJmuiden binnen rijden zien we fraaie "skylines" van havens, pieren, fabriekscomplexen, grote schoorstenen die grote massa's witte rook de lucht in jagen. De witte rook tekent fraai af tegen de wisselvallig heldere en donkere hemel. De zon, de flinke wolkenpartijen en de vele witte rookslierten vormen een mooi decor wanneer we aankomen bij de terminal van DFDS Seaways. Een naar onze beleving gigantisch grote en hoge veerboot torent hoog boven ons uit wanneer we in een van de vele parkeer- of wachtstroken direct naast de boot worden gedirigeerd. We staan op de 2e plaats in rij 11. Het is net 3 uur geweest en de meeste mensen zijn uit hun auto gestapt om het allemaal beter te kunnen bekijken en de benen even te strekken.
Terwijl we staan te wachten rijden vrachtauto's, bussen en auto's met caravan in een gestage stroom  de veerboot binnen. Die moeten kennelijk onderin om het zwaartepunt zo laag mogelijk te houden. Dan zijn ook de personenauto's aan de beurt. Wanneer wij de mond van de boot binnen rijden zien we een helling die ons enkele etages omhoog laat rijden. Ik verwacht achter die schuine helling de vrachtauto's etc. aan te treffen.
Wij rijden omhoog over stalen platen vol met ribbels en bobbels tegen het wegglijden en ongewild achteruit rijden en parkeren onze auto op dek 5. Snel de handbagage uit de auto en dan door de smalle gangen op zoek naar onze hut. We openen de deur van "cabin" 980 op "deck" 9. Het is geen Commodore suite mef uitzicht op zee. Deze cabine ligt in het middengedeelte en heeft geen ramen. Ik schat de afmeting van de cabine op 3,5 x 2 meter. Hierin was een (stapel)bed van 2 x 1 meter, een zitbankje en een toiletruimte van 1,5 x 1,3 meter geplaatst. Uitermate efficiënt ingericht dus.

Tijdens een kleine verkenning van de  boot belandden we uiteindelijk op het bovendek bij de Mermaid bar. Vanaf dit dek was er naar alle kanten een fraai vergezicht te bewonderen. Naar het westen toe een blik op de kust(lijn). Dicht voor de kust leek een opklaring te hangen die maar niet landinwaarts wilde trekken. De zon scheen op die plekken scherp door de wolken op het water en delen van de kust en schilderde op die wijze mooie silhouetten van de gebouwen en schepen.
Direct naast en bijna onder ons zagen we de parkeerstroken waar we zelf hadden gestaan. Er moest nog een flink aantal voertuigen de veerboot in. Het inschepen heeft ruim 3 uur in beslag genomen. Iets na half 7 werd het geluid van scheepsmotoren duidelijker hoorbaar. Uit de schoorstenen op onze boot werden grote wolken zwarte rook geblazen. Beneden werden de reusachtige trossen losgemaakt en de boot kwam aan de achterzijde los van de kade. Het water bij de achtersteven werd steeds heftiger rondgemalen. Dit tot grote vreugde van de meeuwen die de dienstregeling van de veerboot ook goed leken te kennen getuige het grote aantal dat plots rond het achterschip zweefde. Een aantal meeuwen kon met succes de aan de oppervlakte komende vissen uit het water pikken en kon daarmee aan de avondmaaltijd beginnen.
De veerboot kreeg meer vaart en nadat de uit de aanleghaven waren gevaren was er nog meer ruimte om de vaart te vergroten. De havens, pieren en gebouwen van IJmuiden verdwenen snel achter ons. Het zachte avondlicht maakte wel dat er mooie panoramafoto's gemaakt konden worden. Na een kwartiertje varen waren we al zover dat veel mensen naar binnen gingen om de (mot)regen en de harde en frisse zeewind te ontlopen.

's Avonds een korte wandeling over de dekken waar verschillende mogelijkheden van vertier waren te vinden zoals een massagesalon, gokautomatenhal, racespellen, casino, bargelegenheden, kinderanimatie, souvenirshops, etc. Bij een van de bargelegenheden even een aantal Olympische zwemwedstrijden gevolgd via Eurosport met Deens commentaar (DFDS is een Deense maatschappij). Gelukkig spraken de beelden voor zich. Bovendien waren regelmatig woorden te horen die dicht tegen het Engels aanlagen. De televisiebeelden werden door een beamer op een groot scherm weergegeven.

Vlak voor het scherm was een klein dansvloertje ingericht waarop een enthousiaste animatiemedewerkster 4 kleine kinderen op discomuziek een spelletje liet doen. Dansen op de muziek totdat die stopte en dan een papiertje dat ze in de hand hielden op de vloer leggen en daarop gaan staan. De laatste viel af. Een efficiënte variant op de stoelendans omdat er geen tijdverlies is door niet te hoeven slepen met (zware) stoelen en geen ruimte nodig is voor stoelen. De bar-, dans- en televisieruimte werd verlicht door gekleurde lampen en lichtsnoeren. Aldus een beeld van een ruimte op het schip waar een twintigtal passagiers haar vertier zocht.

Terug in de cabine was inmiddels het bedtijd geworden. Het bovenste bed werd opengeklapt en de ladder ertegenaan geplaatst. De vrije ruimte tot aan het plafond was minder dan een halve meter. Op behendige, bijna acrobatische wijze wist ik op het bed te komen. Het licht uit en het was in een keer aardedonker.
Zo was dag 1 van onze reis alweer achter ons.