Dag 13 Purwokerto – Yogyakarta Borobudur

We vertrekken om half negen en zien op veel plekken weer groepen kinderen aan de kant van de weg marcheren. Volgens Chacha zijn er veel scoutinggroepen bij. De uniformen hebben wel veel weg van een scoutinguniform.

Om iets voor 10 uur lopen we binnen bij een bedrijfje dat Mihoen maakt. Er wordt een papje gekookt in grote ronde metalen schalen. Die worden leeggegoten in speciale bakken aan de zijkant van een machine. Zodra de machine start, rollen er langwerpige smalle platen onderuit een lopende band. De hete pasta zakt in dunne slierten uit de machine en wordt door het voort glijden van de platen in keurig parallel liggende draden op de plaat gelegd. De platen worden gestapeld op een lorrie die al op de rails staan. De volle lorrie wordt naar buiten gereden. Vrouwen pakken de platen van de lorrie en plaatsen die dwars liggend op een stelsel van 2 naast elkaar liggende palen. We zien zo een groot veld met wat zonnepanelen lijken maar in feite platen met Mihoen draden zijn. Het binnen halen van gedroogde Mihoen gebeurt weer door 2 vrouwen die de draden oppakken en bundelen. De lege platen gaan op de lorrie weer naar binnen voor de volgende productieronde. Erg interessant.

We moeten en flink stuk rijden naar de Borobudur. Vlak daarvoor nuttigen we eerst een lunch. Als vooraf hebben we kippensoep met ?? Ja hoor dunne slierten Mihoen. Het smaakt prima.

Bij de Borobudur wordt Joedi onze gids. Hij spreekt goed Nederlands. Van Chacha horen we later dat hij leraar Nederlands is. De Borobudur is ongeveer 1.300 jaar oud en is na de vlucht van Boeddhisten zo’n 700 jaren overwoekerd geweest. Begin 1800 is dit heiligdom ontdekt en is begonnen met een schoonmaak- en restauratieproces dat vele jaren heeft geduurd. Het resultaat mag er zijn. We zien een prachtig complex met drie niveaus, met Boeddha’s, stoepa’s, afbeeldingen in reliëf en andere kenmerkende ornamenten. Er is maar een deel van de totaal 160 reliëfs zichtbaar. Het overgrote deel is verborgen achter stapels lavablokken die dienen ter ondersteuning van de Botobudur. Tijdens een restauratie leek het gebouw aan één zijde in te zakken. Men heeft direct lavablokken geplaatst. Deze zijn later in delen tijdelijk weggehaald om een fotograaf alles te laten fotograferen. Alleen deze foto’s zijn nu nog beschikbaar voor studie en onderzoek.

Joedi vertelt dat het nu relatief rustig met ongeveer 5.000 bezoekers per dag. Vorige week waren het er ongeveer 50.000 per dag. In die week werd het Suikerfeest gevierd en waren veel mensen vrij. Het is helder en zonnig en we hebben goed uitzicht op omliggende bergen en vulkanen. Één deel van een bergketen heeft duidelijk gelijkenis met een liggende man. We zien de contouren van een gezicht (neus mond), de keel, de borst en een dikke buik. Het wordt een uitgebreide rondgang met veel verhalen en fotomomenten. De laatste locatie geeft ons perfect zicht op het complex met de lagere hoeken aan de zijkanten en de hoogbouw in het midden eindigend in een grote stoepa op de top.

Na een bezoek aan een Boeddhistisch klooster, waar we een paarse Lotusbloem in bloei zien staan voor een Boeddha beeld en de iets verderop staande Mendut tempel, keren we vanuit de spiritualiteit terug naar de realiteit van de dag wanneer we ons in het restaurant onder genot van live muziek tegoed doen aan een heerlijke maaltijd.