Dag 22 Denpasar – Lovina

Onze nieuwe gids voor de komende 2 dagen staat in de lobby te wachten. Hij heet Dewa Suraweta en is in hetzelfde kleurige shirt gekleed als Chacha. Hij heeft alleen geen pet op maar draagt een hoofdband zoals Hindoes die dragen. Hij heeft een plattegrond van Bali bij zich. Tijdens ons korte overleg blijkt dat we nagenoeg dezelfde route met bijzondere plaatsen in gedachten hebben. Dat is een goed begin van onze samenwerking. Sudi is onze chauffeur. De feloranje Isuzu bus staat gereed. Zodra de bagage is ingeladen stappen we in en om 10 uur begint de reis naar het noorden van Bali.

Dewa vertelt ons over Bali. Er zijn meer tempels dan woningen. Tempels zijn erg belangrijk. Ze zijn te onderscheiden in 4 groepen : familie-, dorps-, beroeps- en publieke tempels. Bij het bidden in tempels is het belangrijk dat alle 5 zintuigen zijn geconcentreerd op de goden. De sarong is een teken om bewust te zijn van deze focus. Niet-hindoes wordt gevraagd uit respect hiervoor ook een sarong te dragen wanneer ze een tempel willen binnengaan. Bij mannen is de hoofddoek een teken van concentratie van de hersenen / gedachten op de goden.

Heel bijzonder is de uitleg van de swastika. Dit symbool komt erg veel voor in het Hindoeïsme op Bali en heeft een geheel andere betekenis dan elders in de wereld. In het midden van het kruis staat de mens centraal. De verticale balk omhoog en omlaag benadrukken het belang van een goede band met de goden / het geestelijke respectievelijk met de natuur. De horizontale balk benadrukt het belang van een goede band met de medemensen. Dit moet allemaal op een evenwichtige wijze samenhangen bij de mensen. De 4 dwars geplaatste balkjes aan de uiteinden vertegenwoordigen de tijdrotatie van opgang, ochtend, middag en ondergang.

Bij de (welkomst) groet wordt de rechterhand, teken van het goede, plat tegen de linkerhand, teken van het slechte, rechtop omhoog wijzend geplaatst ter hoogte van het hart. De twee duimen staan iets van de andere vingers af en steunen tegen het borstbeen vlak onder de kin. Met een glimlach op het gezicht wordt de ander gegroet als teken van welkom, tot ziens of dank.

Een beeldhouwatelier is onze eerste tussenstop. Er staat een grote verzameling Hindoeïstische beelden van goden en godinnen, van hun rijdieren en bijzondere voorwerpen uitgestald langs de weg. We hebben inmiddels zoveel tempels gezien dat we de beelden beginnen te herkennen van Shiva, Brachman en Vishnu. Aan de zijkant van het atelier zijn 2 beeldhouwers in actie met een kalksteenblok. De basisvormen zijn al klaar en ze zijn bezig met de eerste details. Er wordt hier ook op order geproduceerd. Zo gaat een van de beelden naar Duitsland. De doorlooptijd van deze order is 4 maanden. De nieuwe gemaakte beelden zijn crèmewit. Om ze sneller een klassieke look te geven worden ze regelmatig natgemaakt zodat ze sneller grijs worden en er mos op gaat groeien. Er staan beelden bij die pas een paar maanden oud zijn maar voor mij al eeuwen oud lijken.

Wanneer we onze weg vervolgen zien we dat er over een grote lengte van deze straat beeldhouwateliers zitten. Dit is volgens Dewa een stuk van ongeveer 5 kilometer. Iets later rijden we door een dorp waar veel schilderkunst langs de weg staat en daarna een dorp met veel houtsnijwerk. Veel beroepen met handwerken zitten zo bij elkaar.

Tegen half twaalf komen we in Ubud aan bij het paleis van de koning van Ubud. We zien met veel andere toeristen de vele gebouwtjes met heel veel beelden en symbolen versierd. Iets verderop lopen we langs de dorpstempel “Pura Desa” naar de “Saraswati tempel” van de koning. Vóór de tempel liggen fraaie vijvers vol lotusbloemen. Het vooraanzicht is erg mooi. Na een kort bezoek aan een lokale markt tegen over het paleis stappen we in de bus en rijden naar “Restoran Talisman”. We genieten van 1 tot 2 uur op de bovenetage van een heerlijke lunch met vers vruchtensap, tomatensoep en loempia’s en van een prachtig uitzicht op een enkele tientallen meters lager stromende rivier.

De “Goa Gajah” (Elephant Cave) ligt pal naast het restaurant. We krijgen verplicht een sarong om en dalen af naar de tempel. Eerst zien we twee dieper gelegen baden waar godinnen tegen een muur staand een ferme waterstraal in het bad laten komen. Hier kunnen gasten zich wassen en reinigen vóór het gebed. Links ernaast staat een beeld van een hoofd van een god. De geopende rechthoekige mond is de toegang in de grot waar in enkele nissen beelden zijn geplaatst voor het mediteren en het brengen van offers. Deze tempel ligt direct tegen een vulkaan aan en is begin twintigste eeuw door een Duitse archeoloog ontdekt. We lopen verder omlaag naar een bidplaats voor Boeddhisten. Deze Boeddhistische tempel is door een aardbeving zwaar beschadigd. Grote brokken zijn in een riviertje gevallen. We zien hier ook een grote oude boom waar een doek om de stam is gehangen. Ook dit is een teken van respect. Men gelooft dat ook bomen, dieren en sommige dingen de geest en of magie kunnen hebben en willen daar hun respect aan betuigen. We hebben ook doeken gezien om een grote steen, beelden van dieren, etc.

Van kwart over 3 tot kwart over 4 bezoeken we het prachtige “Pura Thirta Empul” tempelcomplex. Water jit een heilige bron vult enkele baden waar mensen zich reinigen en hun rituelen uitvoeren. Ze lopen in het bad langs een rij met goden die een straal water in het bad spuiten. De mensen wassen zich in die straal en schuiven naar de volgende godin. In een centraal gelegen bassin ligt de heilige bron. Helder water borrelt langzaam omhoog. De bodem heeft stukken met hagelwit zand en met zwart zand. Naast deze heilige bron is een gebedsplaats waar mensen geknield zitten te bidden. Het is een bijzondere ervaring om hier getuige van te kunnen zijn.

Bovenop een helling aan één van de zijden van dit tempelcomplex staat het paleis van de 1e Indonesische president Soekarno. Het paleis wordt alleen gebruikt voor ceremonies.

We rijden verder noordwaarts en stoppen tussen half 5en 5 uur bij twee uitzichtpunten in Kintamani. Één dicht bij Lakeview Hotel en één bij Sari Restaurant. Van hier hebben we prachtige vergezichten op het kratermeer Danau Batur en drie daarom heen liggende vulkanen. De Agung vulkaan is met 3.142 meter de hoogste vulkaan op Bali. Volgens Dewa hebben we geluk want meestal is het hier geen mooi weer. Nu echter schijnt de zon en zijn er aan de strakblauwe hemel enkele wolkenpartijen, die het beeld daardoor juist dynamischer en contrastvoller maken.

Nu moeten we echt verder doorrijden naar ons hotel want dat stuk van de rit duurt nog ruim 2 uur. De zonsondergang, die een mooie oranje gloed aan de hemel geeft, is snel verdwenen. Het is donker en we komen om 8 uur bij ons hotel. Onderweg hebben we voor morgenochtend vroeg een uitstapje gereserveerd en nog een paar watersandalen aangeschaft. We moeten een stuk door het water waden om in en later weer uit een smalle kanoboot te stappen.

We brengen snel onze spullen naar de kamer en eten nog een warme maaltijd in het restaurant. Het is weer een mooie dag geweest met veel belevenissen. Wordt morgen vervolgd.