Weekend in Canberra

Het is net als vorige nacht -3 C geweest. We hebben een ander overnachtingsplekje gevonden. Zodra de zon duidelijk warmte begint te geven, hangen we wat kledingstukken die gisteren zijn gewassen en gedroogd, nogmaals op buiten om goed droog te worden. We nuttigen de laatste broodjes en boterhammen en gaan op weg naar de supermarkt. Voor ons een verrassende ervaring. Een parkeerplaats met minimaal 100 auto’s helemaal vol. Toch vinden we nog snel een plekje. Een beetje manoeuvreren en dan staat het gevaarte (6,80 meter) op de plek. Steekt wel bijna een meter achter uit het vak maar dat kan niet anders.

Binnen is het bommetje vol zogezegd. De drukte die je op een zaterdagochtend tussen 10 en 12 bij een grote supermarkt in Nederland mee maakt, is hier dus op een zondag. Een echte 24/7 economie. Ruim assortiment, volle vakken en personeel dat de vakken blijft bijvullen. Rustig winkelende mensen en gehaaste bezoekers. Een voortdurend “sorry” hoor je overal. Kennelijk een stopwoordje.

De boodschappen ingepakt, de zonnebrillen op en de motor gestart, gaan we op weg naar “Ainslie Mountain”. Het uitkijkpunt bovenop deze berg geeft een prachtig uitzicht over Canberra. Een helderblauwe hemel met af en toe mooie wolkenpartijen vult het plaatje prachtig aan. Foto’s van het panorama en van elkaar zorgen ervoor dat we deze herinneringen later weer kunnen ophalen en ons geheugen opfrissen.

Tegen half 2 rijden we terug naar ANU om te kijken naar de Australian Football oefenwedstrijd tussen de “Ressies” en de “Ex-ressies”. Ressies is afkorting voor “residents” (bewoners). De Ex-ressies wonnen de wedstrijd met grote cijfers. De spelregels van AFL waren ons niet bekend. Wel werd snel duidelijk dat het om een harde sport gaat. Niet iets voor watjes. Met 2 teams van 18 spelers wordt op een groot veld een soort rugbybal gebruikt om punten te scoren door de bal tussen hoge doelpalen te schieten. Er staan 4 palen, 2 korte aan de buitenzijde en 2 lange ertussen. Een bal tussen de binnenste lange palen levert 3 punten op, tussen een lange paal en een korte buitenpaal 1 punt. Veel spelers zijn na een kwartiertje spelen al bijna onherkenbaar door de vele modder op hun lichaam en kleding.

Frank schiet grote series actiefoto’s en uiteraard enkele teamfoto’s. Aan het eind van de wedstrijd vormen beide teams achtereenvolgens een erehaag voor het andere team en applaudisseren voor gen terwijl dat team erdoor loopt. Tenslotte slaan alle spelers staande in een grote kring de armen om de schouders en zingen uit volle borst een lied. Geweldig om een dergelijke afsluiting als teken van sportiviteit mee te maken.

We lopen terug naar de camper die we geparkeerd hebben naast C Block.
Op Union Court, een centraal plein op de campus, deponeren we een aantal ansichtkaarten in de postbus. Benieuwd wanneer die in Nederland worden bezorgd. Terug lopend naar de camper horen we plots een luid gekrijs van alle kanten. Een grote groep kaketoes, helemaal wit met een gele kam op hun kop, scheert tussen de bomen door. Het zijn er snel geteld een stuk of dertig. Ze blijven in dit deel van het park rondvliegen in een willekeurig patroon van duikvluchten en dan weer landen in bomen of op de dakranden van gebouwen.

Na het eten zoekt Frank nog even zijn medestudenten op in de eetzaal. Hij komt na een tijdje terug in gezelschap van Morgan. We maken even kennis met Morgan, de senior resident”. Nadat de ANU security ons heeft ontdekt, gaan we een rondje “Canberra by night” doen. Over de verschillende ruim opgezette rondwegen, even naar Lake Burley Griffin, alvast de tank vullen voor de reis van morgen. Prettig is de aanwezigheid van een extra stel verkeerslichten aan de overzijde van de straat van elk kruispunt. Door deze lichten kun je gemakkelijker de situatie overzien en wanneer je vooraan staat hoef je niet diep gebukt over het stuur te turen naar het verkeerslicht naast de auto om te zien of het al groen is. Een tweede prettige regeling is dat er bij veel kruispunten een mogelijkheid is om direct linksaf te gaan en in te voegen zonder dat er verkeerslichten zijn voor deze verkeersstroom.

Bij een poging Frank op te halen waren we iets te vroeg bij B&G en ANU security zag ons weer rijden. We reden dus nog maar even een extra rondje. Even contact via mobiel en we konden in een 2e poging Frank laten instappen.

Terug op onze overnachtingsplek even de planning voor morgen besproken. Eerst proberen een visum verlenging voor Frank te regelen en dan rijden we richting “Blue Mountains”.