Cairns naar Daintree Forest en Cape Tribulation

Waar is de grote beer, de zwaan, de poolster? De sterrenhemel is prachtig. De bekende sterrenbeelden van het noordelijk halfrond zijn hier natuurlijk niet te zien. Het is donker en frisjes wanneer ik om half zes gekleed in korte broek en slippers naar de “amenities” (toiletgelegenheid) loop. De palmen langs de paden worden van onder verlicht door enkele lampen en geven een bijzonder effect aan de korte wandeling in de vroege ochtend.

We hebben vandaag onze vroegste tijdstip van wakker worden, opstaan en ontbijten in deze vakantie. Om 06:45 uur worden we opgehaald voor onze excursie. De bus is precies op het afgesproken tijdstip bij onze ophaalplaats. Wederom een lege bus. We zijn dus weer de eersten en zeer waarschijnlijk vanavond wederom de laatsten. Een lange dag dus. Het ophalen van de andere 16 gasten duurt bijna anderhalf uur omdat zij ook in andere plaatsen dan Cairns verblijven. Onze chauffeur en tevens gids voor de gehele dag is Joe. Hij geeft zelf aan dat we hem Joe of Joseph mogen noemen en dat de “women call him the Italian Stallion”. Dit leidt tot algehele hilariteit. Joe is een zeer gezellige entertainer die wetenswaardigheden op een goed manier mengt met humor, soms zelfspot dan weer grappige verwijzingen naar de gevaarlijke beesten in deze omgeving. Zo is één van de activiteiten volgens Joe een tocht met een boot op de rivier waarbij de passagiers gaan waterskiën. Het is wel van belang dat we niet vallen. Dat is op de Daintree River, een rivier waarvan bekend is dat er krokodillen in leven.

Een eerste korte stop is in Port Douglas. Deze plaats is in enkele tientallen jaren van een klein vissersplaatsje veranderd in een stad met veel luxueuze hotels en resorts. Dat is begonnen nadat één grote investeerder een groot luxe resort had laten bouwen. Het werd groot aangepakt. Er zijn zelfs 750 palmen geïmporteerd vanuit Afrika om fraaie toegangswegen aan te kleden vergelijkbaar met een stad als Miami. Deze stop is meer een sanitaire stop en we gaan snel verder.

Aansluitend rijden we naar “Mossman Gorge”. Mossman is een plaats aan de rand van het tropisch regenwoud in deze regio. Tijdens de rit er naar toe vertelt Joe ons over het verschil in vegetatie. Grote delen in Australië zijn inmiddels veranderd in Eucalyptus bossen. Deze boomsoort is al vele duizenden jaren geëvolueerd tot een soort die hier kan overleven. Jaarlijks worden deze bossen gecontroleerd in brand gestoken. De bomen zelf branden niet maar worden wel kaal. Men heeft ontdekt dat ze juist beter gedijen door het vuur. De bomen hebben een gladde stam en zijn (melk)wit of lichtgrijs van kleur. Allemaal eigenschappen ontwikkeld om zich te beschermen tegen de zon en de hitte. Een tropisch regenwoud kan alleen bestaan bij een voldoende hoeveelheid regen per jaar. Volgens Joe is 1,8 meter regen per jaar. Op sommige plekken in deze regio valt 3, 9 of 12 meter regen. Met name de hoge bergketens langs de kust zorgen er voor dat wolken die van de oceaan landinwaarts drijven worden opgevangen en hun regen op die plekken laten vallen.Een tweede bijzonderheid is dat het regenwoud met de bergen een “eigen” weersysteem ontwikkeld hebben. We zien boven de bergtoppen rondom ons dat er wolken precies boven de bergen hangen. Voor de rest is er een strak blauwe wolkeloze lucht. Dit ontstaat door verdamping van water door de bomen op de bergtoppen. Op de hoogste bergtoppen in de omgeving is vorig jaar 12 meter water gevallen in 3 maanden tijd. Bij “Mossman Gorge” aangekomen, maken we een wandeling over het speciale wandelpad. Op een aantal plekken zijn mooie uitkijkpunten gebouwd. Vanaf deze plekken zien we het water snel stromend door de Gorge gaan. De wandeling gaat langs prachtige bomen en varens. Het zonlicht dat moeilijk door de dichte begroeiing kan komen veroorzaakt soms fraaie lichtbundels.

De 3e stop is bij de opstapplaats voor onze tocht over de Daintree River. Op een platbodem varen we onder begeleiding van wederom een enthousiaste en deskundige gids over de rivier. We varen kort naast de oever. Er wordt duidelijk gewaarschuwd niets buiten boord te houden en niet zelf over de reling te gaan hangen. Er leven krokodillen in deze rivier en die kunnen iets wat buiten boord hangt grijpen. We zien veel verschillende bomen. De belangrijkste boom in deze omgeving is de mangroveboom die op grote delen van de rivierover staat. Kenmerkend zijn de zilvergrijze wortels die als scherpe pennen recht omhoog uit het water steken. Functie van die wortels is zuurstof uitde lucht te halen. Want in het zoute water waarin deze bomen hier staan zit geen zuurstof. We zien een “kingfischer” vogel en krijgen volop gelegenheid hier foto’s van te maken. Dan krijgen we ook eindelijk een grote krokodil op de oever te zien. Kennelijk ligt hij op een bekende plek. Deze krokodil wordt “Albert” genoemd. Hij ligt bewegingsloos op de over. Volgens de gids is hij nu bezig om zijn lichaamstemperatuur te reguleren. Die moet bij een krokodil ongeveer 28 C zijn. Omdat het rivierwater nu inde winter slechts 22 à 23 C is, kan dat niet door in het water te blijven. De krokodil ligt dus in de zon. Albert is ongeveer 5 meter lang en kan ongeveer een jaar lang zonder eten. Één grote watervogel, Walibie of wat er ook maar in de buurt komt en de krokodil kan weer een jaar lang verder. We varen verder en genieten van fraaie panorama’s vanaf deze boot. We zien nog een jonge krokodil alsmede een volwassen krokodil met de bijnaam “yard”. De gids legt uit dat deze krokodil een groot deel van de linkervoorpoot mist en dus maar “three feet” heeft. En 3 feet is een yard. De boot legt aan vlakbij de plek waar een veerboot onze bus over de rivier heeft gebracht.

Met Joe rijden we verder naar het restaurant “Cape Tribulation”. Een prima buffet lunch met rauwkost, broodjes, vis en vlees van de grill, dessert van fruit en cake. We nemen nog even tijd voor een korte wandeling over het strand en rijden verder naar het echte Cape Tribulation. Hier zien we de baai waar het tropisch regenwoud het Great Barrier Reef ontmoet. Alleen op deze plek komen deze twee natuurwonderen bij elkaar. We maken een wandeling naar een “look out” over deze baai.

Laatste stop wordt een bezoek aan het Daintree Discovery Center. Een informatiecentrum waar we aan hand van een plattegrond met beschrijving een goede indruk krijgen van wat er in een tropisch regenwoud leeft. Verschillende korte wandelroutes geven fraai inzicht in en uitzicht op de vele soorten bomen, varens, lianen, etc. Het is kwart voor vijf wanneer we met de bus de terugreis beginnen. Om half acht zijn we terug op de camping. Een lange dag waarin we veel hebben gedaan en gezien. Een prima afsluiting van onze verkenningstocht langs de Oostkust van Australië.

We pakken alvast de koffers in en maken een doos klaar voor verzending van spullen die we niet in onze bagage kunnen meenemen vanwege de beperkingen die gelden voor het gewicht. Morgen nog even een bezoekje aan het centrum van Cairns, de camper inleveren en dan naar het vliegveld. Hier nemen we afscheid van Frank. Wij vliegen naar Sydney.