Airlie Beach dagdromen

“Woef, woef, woef” klinkt het. Om zes uur ’s ochtends hondengeblaf in de camper? De telefoon van Frank produceert deze vrolijke dierengeluiden bij wijze van alarm. De excursie vandaag bestaat uit een rondvaart met een catamaran “Camira” genaamd. We worden om 07:10 uur door een “expresse service bus” opgehaald voor bij de receptie. Die brengt ons linea recta naar de haven.

Inchecken, boarding pass krijgen, insmeren met zonnebrandcreme ! en wachten op vertrek. Het is nog geen 8 uur en we zien de haven bij een stralend blauwe hemel met een krachtige ochtendzon. Medewerkers van deverschillende organisaties zijn nog druk bezig met treffen van voorbereidingen.

Het “meeting point” is al snel een drukke plek waar iedereen wacht op aanwijzingen. Waar moeten we naar toe?, hoe laat vertrekken we? Hoe laat zijn we weer terug? Etc. Sam, een jongedame van de “Cruise Whitsunday”, meldt zich met “Hi guys how are you doing? My name is Sam and this is Lisa and we are your cruise attendants today”. Ze ratelt in hoog tempo met een onvervalst Australische accent haar mededelingen af en nodigt on suit aan boord te gaan. De schoenen moeten uit (“we don’t need them today”) en iedereen moet een flesje water pakken en dat bij zich houden om het overdag zelf te kunnen bijvullen. De romp van de catamaran heeft een helder paarse kleur. Midden op het schip staat een gigantische mast. Alle passagiers hebben plaats genomen hetzij op de bankjes aan de zijkanten en op het achterdek hetzij aan de voorzijde waar een soort hangmat tussen linker en rechterzijde van de boeg is gespannen. Door de fijne gaatjes in de hangmat kun je het lichtgroene oceaanwater zien.

We worden verzocht allemaal naar het voordek te komen. De kapitein neemt het woord en vertelt over het reisplan en uiteraard de veiligheidsmaatregelen. De reis zal ons vandaag brengen naar een kleine baai bij Cook Island waar we gaan snorkelen. Vervolgens varen we naar Whitsunday Island waar we bij Whitehaven Beach kunnen genieten van een hagelwit zandstrand en helder blauw water. Een perfecte plek om te zwemmen en te luieren. Op de terugtocht zullen we genieten van een heerlijke barbecue. Dat klinkt bijna te mooi om waar te zijn. Inderdaad dat was het ook. De kapitein had ons eenb paar minuten eerder al meegedeeld dat er een “mechanical problem” was maar “this shouldn’t take long”. Zijn verhaal is ten einde en hij loopt naar achteren. Na een paar minuten komt Sam met de boodschap “sorry guys we have a serious problem”. Het blijkt nu dat de reparatie niet snel kan worden uitgevoerd en er wordt vandaag niet gevaren. Een teleurstelling voor passagiers en bemanning. Iedereen moet weer van boord. We krijgen de keus om het geld terug te krijgen of een gratis veerboottocht naar Daydream Island of Long Island wanneer we de cruise met de catamaran opnieuw gaan boeken voor een volgende dag. Wij kiezen voor de laatste optie. Dat betekent dat we ons reisschema voor de resterende dagen moeten aanpassen. Of van 3 relatief korte reisdagen naar 2 langere reisdagen of een dag minder lang verblijf in Cairns. Zoals het er nu naar uit ziet gaan we hier kiezen voor 2 langere reisdagen omdat we de voorgenomen activiteiten in Cairns niet willen missen.

Met 2 boardingpassen op zak gaan we wachten op de veerboot die ons in ongeveer en half uur naar Daydream Island zal brengen. We zitten op het bovendek van de “Baracuda”, een snelle veerboot, en ik trek het touwtje van de hoed iets strakker. Net op tijd want even later vliegt de hoed achterover en blijft dankzij het touwtje om mijn hals hangen. Die was anders de oceaan ingevlogen. De zon begint te branden en ook de weerspiegeling van zonlicht in het water maakt dat ik me nog een keer opnieuw insmeer met zonnebrandcrème. We varen tussen enkele van de 74 eilanden van de Whitsundays eilandengroep door en meren precies volgens tijdschema aan bij de steiger op Daydream Island.

Een groep muzikanten verwelkomt ons bovenaan de steiger met fraaie muziek. De passagiers zoeken ieder hun eigen weg. We lopen naar het zuidelijke deel en passeren daarbij een helikopterplatform dat gelegen is op een groot rotsblok pal aan het strand. Er stappen net 2 passagiers in en we zien en horen de helikopter even later vertrekken. De helikopter verdwijnt snel als een kleine stip aan de horizon. Het is een klein eiland en we zijn na 10 minuten lopen bij een fraai complex met veel voorzieningen voor ontspanning. Het strand is fraai gelegen en werkt uitnodigend om te gaan zwemmen. Wij kijken eerst even de kat uit de boom. Enkele gasten gaan te water. Voorzichtig lopend over het strand met veel scherpe stenen en stukken koraal bereiken ze het water. De schoenen en eventuele kleding wordt dichtbij de waterrand op het stand gelegd. Aan de reacties te zien lijkt het water toch kouder dan je op afstand zou denken. Plots horen en zien we dat het water onstuimiger wordt en dat er golfvorming optreedt. Het water komt ineens een heel stuk hoger het strand op en bereikt ook schoeisel en kleding van de mensen die in het water zwemmen en die dat nog niet in de gaten hebben. De eerste paren schoenen en slippers drijven al in de oceaan. Frank onderneemt actie en pakt kleding en schoenen op en legt ze hoger op het strand. Dan pas zien de mensen wat er is gebeurd en komen ze poolshoogte nemen en bedanken ze Frank. Frank en ik gaan later ook zwemmen. Het water voelt echt koud aan. We gaan volledig te water en na een paar minuten treedt gewenning op en voelt het, zeker dichtbij het strand in ondiep water, al aangenaam warm. Een duidelijk verschil met de duik in Lake McKenzie opFraser Island is dat we nu in zout water zwemmen. Je krijgt water op je lippen en je tong en het is erg zout. Voordeel is nu wel dat we zonde veel moeite blijven drijven. Na een half uur zwemmen zoeken we het strand weer op.

Op het complex zijn ook verschillende dieren te zien. Er loopt een fraaie vogel rond.Een soort slanke kip maar dan op hoge poten en om de ogen een felgele kleur. Wanneer we die proberen te naderen voor een foto dan duikt het beest in elkaar en begint het te blazen / sissen. Frank kan al snel een serie foto’s maken. Ik zelf moet nog geduld hebben want het beest gaat er telkens vandoor. Later op de middag loopt de vogel vlak langs mij heen. Ik haal snel de camera weer op en ga op zoek. De vogel loop rond op een terras tussen tafels en stoelen op zoek naar voedsel. Ik wilde vogel graag fotograferen zonder meubilair in de achtergrond en probeer met omtrekkende bewegingen de route die het beest wil nemen te blokkeren. Het wordt een kat en muis spel maar dan tussen mens en vogel. Met veel geduld lukt hetom de vogel op betere fotolocaties te krijgen en kan ik de foto’s maken. Ik geef de vogel vrij baan en die verdwijnt subiet in de begroeiing.

Bij de aanlegsteiger wachten we op de veerboot van 15:00 uur. Personeel van het nabij gelegen ontspanningsoord is verzameld en we zien dat 2 mensen gaan vertrekken. Veel collega’s zijn gekomen om deze 2 persoonlijk uit te zwaaien. Een fotoboek met persoonlijke afscheidsboodschappen gaat rond en we zien weer een fraai staaltje “hugging”. Dat ziet er heel bijzonder uit en is heel anders dan het handenschudden in onze cultuur. Op het bovendek zien we de 2 vertrekkende collega’s, ze hebben er een jaar gewerkt, al snel in het fotoboek kijken en brieven lezen. Ook SMS-sjes vliegen door de ether. Ze hebben het er zichtbaar moeilijk mee deze plek achter zich te laten.

Zodra we aanmeren in Airlie Beach zien we nog personeel bij de Camira. De vraag of de reparatie succesvol is uitgevoerd wordt bevestigend beantwoord. We kunnen morgen dus wel varen. We gaan terug naar camping.

Het is ongeveer4 uur wanneer we langs de "bird feeding place" lopen. Inderdaad een gigantisch aantal parkieten is verzameld op de voederplaats. Een perfecte timing om langs te lopen. De fotocamera snel uit de tas gepakt en met de telelens kan ik bijzonder fraaie foto’s maken. Dan opeens vliegen ze allemaal, een stuk of 50 !!!, weg en verdwijnen ze achter de vele bomen die deze camping rijk is. We lopen door naar de camper en kijken hoopvol uit naar de dag van morgen. De verbinding met internet via onze speciale dongel wil niet lukken. Navraag bij de receptie leert ons dat de ontvangst hier slecht is. Advies is om het in de hoofdstraat te proberen.