Dag 4 Berastagi – Parapat – Samosir eiland

In de ontbijtzaal zien we mensen die we ook eerder hebben ontmoet. De kans is groot dat we die op, een deel van, onze reis nog vaker zullen zien. RIny zit ook in de ontbijtzaal en na een lekker ontbijt met ook verse ananas stappen we in de auto. Het is bewolkt en ons tripje bergop om de nabij gelegen vulkaan te zien gaat niet door want de bewolking hangt te laag.

We voegen ons in het drukke verkeer en rijden richting het Tobameer. In dit buitenste deel van Berastagi zien we nog duidelijker de armoede en de dagelijkse strijd om het bestaan. Bouwvallige keetjes en stalletjes waar mensen aan het werk zijn of alleen maar staan, liggen of zitten. Op heel veel plekken zien we smeulende of brandende vuurtjes. Riny vertelt dat dit afvalverbranding is. In het droge seizoen ruimen mensen hun afval op en dat doen ze door verbranden. Er is geen vuilophaaldienst dus dit is de meest praktische manier om van de rommel af te komen. Het wegdek wordt slechter en Mano moet steeds meer om de kuilen, gaten en hobbel heen manoeuvreren. Dan sluiten we aan bij wat een file of langzaam rijdend verkeer blijkt te zijn. Iets later ontdekken we de oorzaak. Aan beide zijden van de weg marcheren weer veel groepen jonge kinderen als voorbereiding van de viering van Onafhankelijkheidsdag. Er wordt fanatiek gemarcheerd, leuzen gescandeerd en gezongen. De groepen lopen aan de kant van de weg maar nemen een groot deel van de rijbaan in beslag. Al het andere verkeer moet zich daarbij aanpassen. Dat betekent dus stapvoets of in marstempo rijden. Uiteindelijk komen we bij de voorste groep en zien we dat vooraan een politieauto met sirene de achterliggende colonne aankondigt en de weg vrij maakt.

Er lopen opvallend veel honden rond. Riny legt uit dat honden niet als huisdier maar als vee worden gezien. Ze worden dus gegeten. Bij eethuisjes staat vaak een aanduiding met B1 of B2. B1 staat voor hondenvlees en B2 voor varkensvlees. Er zou ook ooit een B3 voor mensenvlees hebben bestaan maar daar zijn ze mee gestopt zegt Riny met een lach van oor tot oor. Dat is nog eens een alternatief voor de Michelin sterren parade.

De auto wordt iets later aan de kant van de weg geparkeerd en we hebben een mooi uitzicht op Mount Sinabung, een grote vulkaan die in februari 2014 nog is uitgebarsten en in het wereldnieuws kwam door de vele menselijke slachtoffers. Er stijgt nu nog witte rook op uit de vulkaanmond. De reis wordt vervolgd en we zien een bromfietsrijder met twee grote manden vol met groente gevuld zich een weg banen door het verkeer. Achterop een open bestelauto zitten 3 mannen voor stapels manden. Zodra ze zien dat ik vanuit de auto een foto wil maken keert de middelste zich snel om en toont zijn achterste (de broek nog wel aan). De andere twee vallen bijna lachend van de bestelauto. Ik maak een paar foto’s en begroet ze lachend. Dn de volgende stop in de buurt van Kabanjahe wordt een uitzicht op het Tobameer. In dit meer ligt Samosir eiland, het reisdoel van vandaag en morgen. We genieten van een prachtig panorama met bergketens die het meer omringen. Een blauwe hemel met fraaie stapelwolken maken het plaatje compleet. Van het uitzichtpunt bij Tongging lopen we een paar honderd meter bergopwaarts richting de “Sipiso-piso watervallen”. De smalle waterval stort boven van een steile rotswand in een 110 meter lager bassin haar water. Er zijn aan het parkeerterrein en gedeelte met uitzichtpunten een paar winkeltjes gevestigd. We krijgen vanaf hier een nieuwe kijk op het Tobameer. Onder de overige toeristen bevinden zich meer Nederlanders en ook anderen die we eerder hebben ontmoet.

In een eettentje genaamd “Ons Huis” nemen we plaats voor een koffie- of theepauze. De koffie, die door de lokale bevolking zelf is gemaakt, is erg sterk van smaak. We vervolgen onze reis en zien onderweg een basisschool waar kinderen in hun uniformen lopen en spelen tijdens een pauze en een open pick-up auto waar drie vrouwen met drie kleine kinderen in de laadbak zitten. Ik maak een foto van vrolijk lachende mensen wanneer ze merken dat ik een camera op ze heb gericht. Hetzelfde geldt wanneer we iets later een knaloranje busje zien met op het dak een groep van 7 jongens. De laadruimte zit vol en naast de bestuurder zitten twee jonge vrouwen. Dat zou in Nederland niet mogen zo zonder veiligheidsgordel om op het dak zitten.

In Lingga village zien we, nadat we door een kort tunnel zijn gelopen, een stel typisch Batak-Karo woningen en andere gebouwen. We klimmen in het huis van de koning en zien aan de inrichting de speciale status van de koning. Hij heeft een eigen vuurplaats, een eigen afgesloten slaapruimte, een eigen toilet (gat in de vloer) en een uitzicht op een naast gelegen bouwwerk waar de vrouwen zijn waar uit hij een keus kan maken. De koning had 10 vrouwen. De vrouw van zijn keuze deelde met hem de slaapruimte en de andere vrouwen leefden in de grote afgescheiden ruimte ernaast. (De schrijfstijl van deze alinea is om goede redenen opzettelijk neutraal gehouden.)

Op onze reis naar Parapat stoppen we voor een lunch en op enkele plaatsen voor een mooi vergezicht op het Tobameer. Wanneer we in Parapat aankomen ligt de boot van hotel Toledo Inn al op ons te wachten. De koffers worden aan boord gebracht en Mano onze chauffeur zal met de auto achterblijven in Parapat. Die zien we over 2 dagen weer. Het is een kleine boot met een groot zeil dat het passagiersdek overdekt. Het water is rustig dus er is een minimale schommeling. De tocht van drie kwartier verloop voorspoedig. Het hotel ligt prachtig direct aan het water. De verschillende gebouwen van restaurant, receptie en appartementen liggen over een grote lengte en op terrassen op verschillende hoogten tegen de berghelling. De koffers worden voor ons naar de kamer gebracht. Riny fluistert ons in dat de gebruikelijke fooi Rp 5.000 per koffer is. We bedanken de kofferdragers en overhandigen de fooi. We zijn over en ploffen op de bedden. Iets later meldt zich glimlachend een man aan de deur. Hij stelt zich voor als Johnson en geeft aan dat dit zijn blok is en hij onze “roomboy” is. Hij maakt hier schoon en voor vragen kunnen we hem benaderen.

Omdat we hier 2 nachten blijven doen we snel een handwasje zodat het spul kan drogen. Later op de avond genieten we van een lekkere maaltijd en gaan we nog even zitten op een klein terraseilandje. Het is wel donker maar ook heerlijk koel en met een klein briesje frisser dan op onze kamer.