Dag 8 Bukittinggi – vallei, fort en kunst

Om iets over acht uur rijden we Bukittinggi in. We moeten vandaag onze boarding pass ophalen. Op weg ernaar toe komen we langs Sianok Valley, volgens de reisbrochure de Grand Canyon van Indonesië. Tijdens onze wandeling krijgen we inderdaad prachtige vergezichten te zien op rotsformaties en een kronkelende vallei met aftakkingen en een rivier die zich hier ver beneden ons een weg baant. Op de achtergrond zien we twee van de drie vulkanen die rondom Bukittinggi liggen. Bij een eruptie in 2006 is een berg in tweeën gesplitst. In de bomenrijen langs de wandelpaden zitten veel aapjes. Dat is een dankbaar onderwerp voor de camera’s. Het wachten is op bijzondere acties zoals het springen of klauteren. Het geduldig wachten wordt beloond en we zijn enkele honderden foto’s van aapjes rijker.

Bij Garuda Indonesian Airline krijgen we onze boarding passen. We kunnen regelen dat we stoelen met extra beenruimte krijgen. Morgen vliegen we om 14:00 uur met de GA165 van Padang naar Jakarta. Het tijdverschil met Nederland wordt dan weer iets groter.

We stoppen bij een groot plein waarop in het midden een hoge witte door de Nederlanders gebouwde vroeger uitkijktoren thans klokkentoren staat. Het is druk op het plein. We trekken weer de nodige aandacht en gaan soms op de foto. De mensen zijn steeds weer blij en dankbaar. Eén meisje en haar vriend lijken ons te hebben achtervolgd want ze wil nog een tweede keer met ons op de foto in een andere samenstelling. Blij schudt ze dankbaar ons de hand en brengt die daarbij naar haar voorhoofd. Dat is een beweging die ik eerder ook al eens heb gezien. Rini nog maar eens vragen hoe dat zit.

We zien een fotoserie van een fotograaf die mensen met de toren op de achtergrond op de foto zet. We ontleden snel aan de hand van de getoonde foto’s de opnamelocatie en techniek met invulflits. Dat kunnen we zelf ook wel. We lopen naar de ingeschatte plek en zetten onszelf op de foto.

De weg naar het dorp met de kunstenaars is druk met langzaam rijdend en stilstaand verkeer. Na een halfuurtje ontdekken dat een weekmarkt de oorzaak is. Eenmaal voorbij deze plek kunnen we weer doorrijden. In dorpje Padai Sikek bezoeken we een atelier van houtsnijders. We zien 3 mannen druk bezig met het bewerken van hout. Volgens Rini mogen moslims geen afbeeldingen van dieren en mensen maken. We zien alleen houtsnijwerken met sierlijke abstracte vormen en figuren. Heel fijn en fraai uitgevoerd, echt vakmanschap. In het dorp zien we op onze rondwandeling ook huizen en andere gebouwen waaronder een kinderschool met speelplaats in de typische bouwstijl Minangkabauwer.
Op de weg terug naar de drukke hoofdweg weten we ons net andere voorgangers uit onze zijstraat tussen de file door te wurmen met assistentie van een lokale “polisi”, hulpagent annex verkeersregelaar in een geel hesje. We geven hem Rp. 1.000 en kunnen erdoor. Dat is weer eens anders bijverdienen dan met hand bakstenen vormen en bakken of met een stapeltje doerian (stinkfruit) vruchten langs de kant van de weg zitten.

We maken een korte stop bij een kratermeertje waar op enige afstand een door Nederlanders in 1821 aangelegde spoorlijn ligt. Iets later komen we bij het paleis van de koning van de Minangkabauwers. Het paleis is nu in gebruik als museum. Het ziet er schitterend uit. Een breed gebouw met 4 in en op elkaar gestapelde daken met aan de uiteinden schuin omhoog stekende punten en een in het midden iets inzakkende daklijn. De ruimte vóór het paleis heeft een aantal achter elkaar liggende terrassen met treden. Dit is een ideale locatie voor foto’s van de bezoekers met het paleis op de achtergrond. Het is nu weer echt heet geworden niet alleen buiten maar even later binnen in het paleis is het ook echt zweten. De ruimtes in en aankleding van de binnenkant van het paleis is prachtig met veel gekleurde stoffen versierselen en beschilderingen. Het uitzicht op het omringende landschap is geweldig vanaf de 1e en 2e verdieping.

Vóór de lunchpauze brengen we een bezoek aan Komplek Benteng (Fort) Van der Capellen in Batusangkar. Dit fort werd door Nederlanders gebouwd volgens zeggen ter bescherming van het koninkrijk maar in feite van de steenkoolwinning die Nederland was begonnen in dit gebied. Het fort is een vierkant wit geschilderd gebouw met een binnenplaats waar aan één zijde een viertal gevangeniscellen is gebouwd, een zijde met een algemene ruimte, een zijde met een ruimte voor opslag van munitie en de laatste zijde met een eetgelegenheid. Buiten staan 2 kanonnen naast de ingang.

De lunch, een portie gebakken noedels met geklutst ei en groenten, genieten we bij restaurant “Pondok Flora”. We hebben een tafeltje achterin aan de buitenzijde pal naast een grote visvijver die rondom het eetgedeelte en onder de eetvloer ligt. De vijver zit vol grote vissen (goudkarpers). Dat zien we wanneer een van de andere gasten wat etensresten in de vijver gooit en er plotseling tientallen grote vissen boven op elkaar duiken en worstelen om het voedsel te bemachtigen. Net een wervelstorm in een glas water. Aan bijna alle zijden hebben we uitzicht op de bergen en de rijstplantages. Een perfecte lunchlocatie.

Na de lunch rijden we in een klein uur terug naar het hotel. We plannen geen verdere uitstapjes meer vandaag. Frank voelt zich niet sinds vanochtend niet helemaal lekker en moet eenmaal terug in het hotel een paar keer overgeven. Hij heeft kennelijk iets verkeerds gegeten. We zijn er nog niet achter wat het is geweest. Ik heb zelf ook al een paar dagen last van pijnlijke steken in de maag maar die komen en gaan telkens. Ik vermoed dat dit een bijwerking is van de malariapil is want verder voel ik me prima. Nu nog iets regelen voor het avonddiner en het herstel van Frank. Morgen zal het allemaal weer een stuk beter zijn.