Dag 10 Jakarta – Madurodam en botanische tuin

Het water stort zich als een moesson uit de (30 cm) brede ronde douchekop op je neer. Bij de een wordt de weg van het water naar het bodemloze putje onnodig vertraagd door een weelderig kapsel terwijl het water bij een ander soepel over de gladde huid de weg omlaag vindt.

De kamer nog snel eventjes iets opruimen om een paar foto’s bij daglicht te kunnen maken. Ook het panorama over de stad is met het licht van de ochtendzon prachtig. De lift zoeft in enkele seconden omlaag naar de verdieping met lobby en restaurant. Het gereed staande ontbijtbuffet is zeer uitgebreid en we hebben zo een smakelijke start van de dag. Chacha komt kort voor half negen het restaurant binnen en we zijn klaar voor vertrek. We hebben een nieuwe bus met minder stoelen, maar nog wel genoeg om te kunnen zitten, zodat er meer beenruimte is. Prima geregeld dus.

Binnen luttele seconden worden we opgeslurpt in de groeiende stroom verkeersdeelnemers die van alle kanten komen en ook naar alle kanten weg moeten. De geur van verse croissants, jam, jus d’orange en koffie worden verdrongen voor die van vers gebrande uitlaatgassen van benzine en dieselolie.

We zien twee achter elkaar rijdende vrachtauto’s met achterop de laadruimte een container met een halfopen achterzijde. In de achterste vrachtwagen schuin voor ons zitten een heleboel vrouwen opgepropt en de in de voorste een grote groep mannen. Chacha beantwoordt lachend onze vraag : nee die zitten daar wel voor hun plezier hoor, ze hebben een picknick of zo. Kijk maar dat ze plezier hebben”. Dat laatste was ons niet direct opgevallen maar misschien hebben we niet meer een onbevooroordeelde kijk na ons verblijf op Sumatra.

Opvallend is de grote stroom bromfietsen die als zandkorreltjes de groeven van een net geplaveid terras opvullen. Ze rijden sneller dan de stroom auto’s tussen de auto’s door naar voren en vullen bij kruisingen de vrije ruimte op voor de voorste auto tot aan en soms net iets over de kruisende rijbaan over de volle breedte van het rijvak. Elke loze ruimte tussen de rijen met auto’s wordt volledig opgevuld met bromfietsen. Wanneer we een kruising over mogen steken zien we op de wegen links en rechts van ons honderden bromfietsen over de volle breedte van de weg voor de auto’s staan.

Bij een ATM plegen we een soort plofkraak, althans zo voelt het wanneer we met de broekzakken gevuld met enkele miljoenen (Roepia’s) de ruimte met de geldautomaat verlaten en snel de bus, die met draaiende motor en openstaande zijdeur in de rijrichting gereed staat, instappen en wegrijden en enkele wachtende lokale mensen met een licht verbaasde uitdrukking op het gezicht achter laten. Gelukkig begint er niemand in de bus over nieuwe brillen of zonnebrillen, die leuk staan en niet zo duur zijn, zodat we direct wegrijden voordat de “polisi” kan komen.

De schaal van de 33 woningen in het “Taman Mini Indonesia Indah” (Madurodam van Indonesië) is 1:1. In 1975 heeft de vrouw van president Soeharto dit prestigieuze park opgezet. Van elk van de 33 provincies is hier een kenmerkende woning nagebouwd. De woningen zijn gegroepeerd naar de eilanden en streken waar ze vandaan komen. We lopen er een klein uur rond en herkennen veel van de woningen die we op Sumatra hebben gezien van de Batak en de Minangkabau. Het is prachtig zonnig weer met een fraai blauwe lucht met enkele witte wolken maar ook al warm zodat we ondanks het rustige tempo toch flink zweten en moeten blijven drinken. Bij het deel van de Papua uit Nieuw Guinea worden we voor een fotoshoot uitgerust met hoofdtooi en speer en komen twee geheel traditioneel geklede Papua krijgers naast ons staan. Het wordt al met al een strijdlustig plaatje.

Voor de rit naar Bogor, ten zuiden van Jakarta, laten we ons weer opnemen in de verkeersstroom. Iets voor half twaalf zijn we bij “Kebun Raya Bogor”, de botanische tuin van Bogor. Na een korte koffiepauze worden we voorgesteld aan een lokale gids die ons in ruim een uur gaat rondleiden. De man geeft in goed Engels op een rustige wijze uitleg met een grapje tussen door en met praktische voorbeelden, zoals het laten ruiken aan de verschillende vruchten, bloeisels, kruiden of hars. We zien veel mooie bomen, struiken, planten, bloemen etc. die vanuit verschillende kanten worden gefotografeerd. Er zijn op sommige plekken wel veel muskieten zodat we de DEET spray erbij pakken om armen en benen te beschermen. We krijgen een fantastisch kijkje op het paleis met daarvoor een vijver gevuld met bloeiende lotusbloemen. Op de weg terug naar de uitgang lopen we langs een grote vijver met waterlelies en zien we veel mensen in de zon of juist schaduw zittend en liggend genieten van deze oase van rust. Dat is dan weer geheel anders dan bij het deel waar we kort daarvoor liepen met een kerkhof voor 41 voor Indonesië belangrijke Nederlanders die daar hun laatste rustplaats hebben.

We stoppen iets buiten Bogor voor een lunch en beginnen daarna aan een lange rit richting Bandung waar 2 overnachtingen voor ons zijn gepland in hotel Aston Braga. We gaan naar onze kamer, nemen even een korte rust en gaan dan naar beneden voor een eenvoudig diner. Het is voor ons wel even zoeken naar een goede balans met de maaltijden. Men eet hier zo vaak op een dag warm. In principe 3x, soms vaker, een warme maaltijd. Daar gaan we maar niet in mee. Weinig (sportieve) beweging tot nu toe, afgezien van wat kleine rondwandelingen, en wel vaak eten gaat anders een ongewenst resultaat opleveren.

Als laatste actie van de dag weer het reisverslag bijwerken. Het schrijven en publiceren van de verslagen gaat redelijk soepel. Het selecteren, bewerken en zeker het uploaden is veel tijdrovender. Met name het uploaden van foto’s gaat bij de te vaak zwakke wifi-verbinding moeizaam of gewoon niet goed. Dan maar later op zoek naar een kans op een snelle probleemloze plaatsing van de plaatjes bij de verhalen.