On the road again

Geland in Melbourne. Het vertrek uit Sydney verliep turbulent zogezegd. Letterlijk. Bij het opstijgen was er turbulentie. Met alleen een beker melk en vanille-ijs had ik makkelijk een milkshake kunnen maken !!
Maar goed eenmaal op hoogte was het stabiel en konden we genieten van een prachtig uitzicht op Sydney. Harbour Bridge, Opera House en Manly waren herkenbaar.
De vlucht naam ongeveer 70 minuten in beslag voor een afstand van 787 km. Onze teller met flyer miles (km) loopt goed op zo.

Met een taxi naar KEA om de camper op te halen. Na de nodige administratieve plichtplegingen en uitleg over de camper was het zover. Start de motoren en rijden. Links !!!
Niet alleen rijden maar ook schakelen. Na een paar kilometer begon het gevoel al te komen met de pedalen en de versnelling. We waren ruim 2 uur voor de aankomst van Frank al op weg. Dus maar even extra kilometers maken om te wennen.

We hebben al een tip voor een camping voor de eerste overnachting. Die gaan we straks dus maar opzoeken.

We wachten op sms bericht van Frank. Piep piep piep bijna half 6. Frank staat bij de baggage claim en is klaar om opgehaald te worden. Het is inmiddels snel donker geworden en de regen tikt hard tegen de camper. Peak hour bij de "arrivals" waar reizigers aan het eind van een werkdag worden opgehaald. Bij buszone 2 zien we een bekende figuur. Deur open, snel koffers inladen en Frank stapt in. Doorrijden want we mogen hier niet lang staan.

Brigitte heeft al even tijd Frank te begroeten. De chauffeur moet nog even wachten. De navigatieapparatuur geeft in onvervalst Nederlands aan waar we naar toe moeten. Het adres van de camping hadden we al voorgeprogrammeerd.

Nou dat valt niet mee : stromende regen, drukke spits, onbekende weg, links rijden, donker. Gelukkig is het maar een 20 minuten rijden. Tenminste als je niet een afslag te vroeg linksaf slaat. Geen nood de route wordt herrekend en na enkele minuten koersen we weer af op ons doel.

De camping (Big 4, 129 Ashley street) is in zicht. Alles donker en afgesloten. Wat nu? Toch maar even bij de receptie aangebeld. Eerst geen reactie. Op het punt om weg te lopen, komt er toch iemand aan de deur. We kunnen nog een plek regelen.

Dat is de eerste hobbel. Nu nog iets te eten regelen. Gelukkig is er een supermarkt op loopafstand. De keus valt op een pastamaaltijd.

Heerlijk smullen we van een lekkere macaroni,met knoflook/ui saus, gehakt en groente.

Frank vertelt ons van zijn reis in Nieuw Zeeland en tegen twaalven duiken we in ons nest. Uitrusten van een enerverende dag. Morgen op tijd weer op om Melbourne te verkennen.