Stralende winterdag in Melbourne

Het is bijna 8 uur. PM wel te verstaan. Voor de Europeanen in ons lezerspubliek 20:00 uur. De afzuigkap draait op volle toeren, moeder staat met een super groot mes een appel in kleine stukjes en plakjes te snijden. Frank blaast de laatste stofwolken meel van zich af. Waar zijn we aan begonnen? Frank 's famous pancakes.

Nog even en we gaan genieten van zijn in Australië vervolmaakte culinaire vaardigheden.

In de tussentijd maar even verslag doen van de afgelopen 12 uur.

Voor het ontbijt konden we bij de supermarkt een paar verse tarwebroodjes bemachtigen. In de gang met de jams en spreads vonden we aardbeienjam, hazelnootpasta en pindakaas. De slagerij bood ons plakjes ham en kaas. Voldoende voor een stevige basis.

Bij de receptie nog een extra overnachting afgesproken en gevraagd naar de beste manier om naar het centrum te rijden. We hadden zelf al wel door dat we beter niet met onze "Tank", zoals Frank onze camper noemde toen hij instapte bij het vliegveld, dergelijke dagtripjes moeten maken. De "Tank" was van een heel andere klasse dan de campervan die hij in Nieuw Zeeland bijna 3 weken had gebruikt. We mogen inderdaad niet klagen over ruimtegebrek.
Reisadvies : neem bus lijn 220 Sunshine "just across the road". Voor $6,80 pp konden we een buskaart kopen waarmee we de hele dag van de bus gebruik mogen maken. We namen de bus van 12:00 uur en waren na een halfuurtje in het centrum van Melbourne - Flinderstreet.

De eerste aanblik van deze locatie was overweldigend. De skyline vanaf de brug over de Yarra rivier met zeer hoge skyscrapers en een fraai historisch centraal station waren dankbaar onderwerp van de fotografen onder ons. De groothoeklens 16-35 mm kwam hier zeer goed van pas.

Bij een Italiaanse coffeebar namen we even een beker koffie c.q. warme cacao. Een bediende was bereid ons op de foto te zetten. "Where are you from? Netherlands? Realy? I'm half Dutch. My mother is Dutch".
Een gezellige coffeebar vond ook een klein vogeltje dat binnen vrolijk rondfladderde op zoek naar kruimeltjes. Typisch de bekende Australische huismus.

Eenmaal buiten liepen we verder in prachtig zonnig weer naar Federation Square, een zeer druk punt met op bijna elke hoek van het kruispunt een markant gebouw : St Pauls Cathedral, Flinders Street Railway Station, Melbourne Visitor Centre. Trams, koetsvoertuigen voortgetrokken door paarden, fietsers op blauwe leenfietsen, grote massa's mensen, al met al een drukte van belang.

Gewapend met de zojuist verkregen stadsplattegrond begonnen we aan onze verkenningstocht. Eerste doel werd Melbourne Park, waar de Australian Open worden gehouden. De Rod Laver Arena met alle andere arena's en tennisbanen waren zeer imposant. Bezoeken van de ruimten was alleen mogelijk als onderdeel van een "guided pro tour" en de laatste mogelijkheid voor vandaag was al voorbij.

Om nog voldoende daglicht te hebben bij het bezichtigen van de andere punten vertrokken we richting ANZAC, "shrine of remembrance". Dit monument is opgericht als herinnering en eerbetuiging aan alle gevallen soldaten in de laatste oorlogen. Een zeer indrukwekkend gebouw geplaatst in een ruim park met fraaie vergezichten op de stad. Het panorama vanaf de "balcony" was bijzonder fraai. De camera's draaiden op volle toeren. De zon in combinatie met grote wolkenpartijen gaf prachtige sfeervolle beelden.

3e en laatste doel van onze verkenning was Eureka Tower (298 meter hoog). Met een supersnelle lift gingen we in 38 seconden naar de 88e verdieping. Daar konden we rondom genieten van een uitzicht in alle windrichtingen over Melbourne. De zonsondergang kwam er aan en dat gaf schilderachtige plaatjes.
Dit was ook de plek waar Frank al in april was geweest en zijn bijzondere ervaring met het "skydeck" had meegemaakt. Een glazen cabine schuift langzaam uit de glazenwand van de 88e verdieping. Het glas is melkwit. Dat verandert na enkele ogenblikken in glashelder doorzichtig glas in ALLE wanden dus ook de vloer. Dat is dus schrikken!

Met de lift naar beneden met een snelheid van 9 meter per seconde. Snel dus.

De avondschemering gaf de stad een heel nieuw aanzicht. De verlichting van gebouwen, straten, schepen, voertuigen samen met de donkerblauwe kleur van de overgang van dag naar nacht was aanleiding voor een nieuwe serie foto's. Ofschoon de monitor op de achterwand van de camera wel een eerste indruk geeft, zijn we erg benieuwd naar de kwaliteit zoals die straks op een groter beeldscherm of op papier zichtbaar wordt.

Na een broodje gezond bij Subway, terug met de bus van lijn 220. De chauffeur zou ons waarschuwen wanneer we bij onze bushalte zouden komen. In het donker in een vreemde stad kan het zo maar gebeuren dat je de bushalte mist en rondjes blijft rijden. Niet langer dan 23:25 uur want dan is de laatste rit.

De ingrediënten voor pannenkoeken waren snel gehaald en Frank kon aan de slag. Dat was anderhalf uur geleden. Nu wordt er hard gewerkt aan de afwas, het bijwerken van dit weblog en denken we na over onze reisplannen voor morgen en de dagen daarna.

Wordt het nog een dagje Melbourne en omgeving of trekken we richting Canberra? Morgenavond weten we het.