In National Park "Blue Mountains"

We gaan vroeger uit de veren dan voorgaande dagen. Vandaag een dag in 2 delen. De (vroege) ochtend gebruiken om voor 10 uur te kunnen uitchecken en aansluitend een wandeling te maken naar een aantal veelbelovende uitkijkpunten. Het ochtendritueel loopt gesmeerd, met name de broodjes, en Frank manoeuvreert de camper buiten de slagboom. We parkeren de camper direct buiten de poort. Op die plaats zijn ook de beginpunten van verschillende wandelroutes. We kiezen de route naar “Echopoint Three Sisters” (45 minuten).

Na enkele tientallen meters gelopen te hebben over de modderige en oneffen paden beseffen we dat we een goede aankoop hebben gedaan met onze speciale wandelschoenen. Ze geven goede steun en bezorgen ons goed grip op de gladde paden. Bomen en struikgewas hebben plaats gemaakt voor een pad met rotsachtige ondergrond en soms modder. Om het hoogteverschil gemakkelijker op te vangen tijdens het wandelen zijn treden aangelegd, afgezet met een houten rand. In de paden zijn soms geulen gehakt om het vele water dat van de berg naar beneden stroomt te geleiden. Na een paar minuten komen we bij een waterval (Katoomba Falls). Niet heel spectaculair maar wel fraai gelegen in het bos. Het water stroomt over en tussen rotspartijen door. Wij kunnen het stroompje oversteken via de “stepping stones” (vierkante rotsblokken) die speciaal voor dat doel daar zijn neergelegd. Het tegenlicht dat boven de waterval naar beneden schijnt geeft een mooi effect. Hopelijk zien we dat ook terug op de foto’s.

We zijn niet de enigen die vroeg in de ochtend deze wandeltocht maken. Het wordt een flinke serie begroetingen “hello”, “hi there”,” good day”,… voor alle mensen die we ontmoeten. De vele uitkijkpunten onderweg bieden fantastische vergezichten. De zon schijnt volop en zet de vele bergen, rotsen en bossen mooi in het licht. Alweer wordt de hemel verfraaid door prachtige wolkenformaties, die telkens van vorm veranderen. Van alle kanten klinken verschillende vogelgeluiden. Het krijsende geluid van de kaketoes is duidelijk te horen.

Delen van de wandelpaden zijn toegankelijk gemaakt voor mensen met een rolstoel. Uiteraard zijn dit delen die vanaf de openbare weg te bereiken zijn!! Op die delen wordt de tekst op de informatieborden ook in braille weergegeven. Hoe de informatieoverdracht aan slechtzienden op het uitkijkpunt zelf geregeld is, is ons niet helemaal duidelijk geworden.

In de verte zien we een kabelbaan die onder een hoek van 52 graden omlaag het dal in gaat. Wij staan aan de overzijde en kunnen zien dat de cabine echt steil omlaag gaat.
Na ruim een uur arriveren we bij het “Echopoint”. Vanaf dat punt hebben we net als busladingen andere toeristen een mooi uitzicht op de “Three Sisters”. Fotocamera’s, filmcamera’s, mobiele telefoons met webcam en camera, zijn in ruime mate aanwezig. De beelden worden digitaal vastgelegd en gaan zo met de makers terug naar alle uithoeken van de aardbol. Of snellen de makers vooruit door publicatie op het internet.

We besluiten de terugweg via de openbare weg te nemen en wandelen een erg steile weg omlaag naar onze camper. Dat lijkt gemakkelijk lopen zo bergaf. Schijn bedriegt. Het vraagt aandacht en beheersing om niet te snel te gaan lopen. Een jongetje dat iets voor ons loopt ziet het helemaal zitten en wil hard gaan lopen. Zijn vader heeft een zusje aan de hand en heeft volgens mij niet zo in de gaten wat het plan van zoonlief is. Ik besluit dus maar om in te grijpen en zeg hardop “don’t run here”. Dat helpt. Gevaar geweken.

Terug bij de camper besluiten we naar een ander dichtbij gelegen uitkijkpunt “Eagle Lookout” te rijden. Dan op weg naar Port Macquarie. Eerst nog even een paar boodschappen doen, een broodje nuttigen en het navigatiesysteem instellen. We beginnen aan de reis en kunnen tegen 19:00 uur op de plaats van bestemming zijn. Bij een Shell station bijtanken. Bij het wegrijden willen we de snelweg opdraaien en snel invoegen in het verkeer. Even wachten op een ruimte en dan gas geven. Woow,oeps, knal wat gebeurt daar in de camper? Het deurtje van een keukenkastje gaat open door de schok veroorzaakt door een diepe knik in de afrit. De spullen in het kastje vliegen eruit. Pats, een glazen pot met chilisaus knalt kapot op de vloer. Wat een bende. De andere dingen zijn van plastic en blijven heel. Als chauffeur kun je niet helpen met opruimen want je moet de aandacht bij het verkeer houden. De andere inzittenden kunnen dus aan de slag. Na een kwartiertje is alles weer schoon.

Zodra we Sydney zijn gepasseerd, wisselen we van chauffeur. Even de benen strekken en dan weer verder.
Op de M1 highway van Sydney richting Brisbane is het druk. Deze snelweg loopt dicht langs de oostkust. Het begint donker te worden en te regenen. Ook zijn er op veel plaatsen werkzaamheden aan de weg. Dit is lastig rijden. Soms heb je één rijstrook aan je eigen kant en op een ander traject aan de andere kant. Je hebt dan ook te maken met tegenliggers (two way traffic). Naarmate we dichter bij Port Macquarie komen wordt het rustiger. We wisselen nog een keer van chauffeur en vullen de tank bij.

We rijden in Port Marquarie en worden door de navigatiessteem richten de stranden gestuurd. ofschoon het donker is zien we aan onze linkerzijde een grote donkergrijze vlakte. Op sommige plekken zijn duidelijk de witte koppen van de brekende golven van de Grote Oceaan ("Pacific Ocean") te zien. We zijn zeer benieuwd hoe dat er bij daglicht uit zal zien.

Iets na achten komen we aan bij Flynns Beach Caravanpark, 2 Ocean Street. Er is geen slagboom bij de ingang van het park. We stoppen bij de receptie die gesloten is. Er hangt een papier met de boodschap "call 65835754 after office hours". We bellen het nummer en krijgen te horen dat we een plek kunnen nemen 2x links doorrijden en dan naast een gebouw. We moeten ons morgenvroeg maar even melden voor de administratieve afhandeling. Geweldig wat een service. We bedanken de man hartelijk en rijden in één keer naar de aangeduide plek.
Camper achterwaarts inparkeren en stroom aansluiten. We hebben weer een plekje gevonden voor de nacht.

Het is hier veel warmer en de weersvoorspelling geeft ons hoop dat we de truien en sweaters in de camper kunnen laten en in een korte(re) broek kunnen lopen. Met afritsbroeken in 2 of 3 delen zijn we overal op voorbereid. Een zonnebrandcrème met factor 30 of hoger en eventueel een Australische hoed zijn snel aangeschaft.

Als laatste activiteit vandaag ben ik begonnen met selecteren en bewerken van foto's van de eerste paar dagen. De komende dagen volgen er meer.