Port Macquarie

07:00 uur, een sirene klinkt oorverdovend in onze oren. Nee, klinkt het van onder de dekens. Het ooit als ringtone opgenomen geluid van een sirene bij een evacuatieoefening doet haar werk naar behoren. Snel op “stoppen” drukken. Nu al en het is nog donker. Schijn bedriegt. Door de rol- tevens verduisteringsgordijnen in de camper lijkt het nog nacht en is de neiging groot om je nog een keer om te draaien. De aangename temperatuur laat echter een alarmbelletje rinkelen. Even de achter gordijnen naar buiten gluren. “Yes”, een helderblauwe lucht en volop zonneschijn. En dat al om zeven uur ’s ochtends. Een kwartiertje later spring ik uit het nest, loop naar het centrale toiletgebouw en begin vrolijk gestemd aan het ritueel van douchen, etc. Wanneer ik terugkeer bij de camper is de rest van de familie ook al in beweging gekomen. Vroeg opstaan en we kunnen het volle rendement uit deze dag halen.

Voor het eerst in deze vakantie kunnen we de luifel uitdraaien. Het vergt enig puzzelen maar door goed de aanwijzingen op de stickers te lezen lukt het toch om de luifel goed uit te draaien. We kunnen daar nu ook wasgoed aan ophangen want er is een lichte ochtendbries. Ook de slaapzak van Frank wordt gelucht.

We melden ons even bij de receptie en krijgen een plattegrond met bijzondere plekken in deze plaats. We zitten dichtbij Flynns Beach. Dat wordt dus het eerste onderdeel van onze trip. We lopen Ocean Street omhoog richting strand en na een paar minuten kunnen we genieten van een prachtig uitzicht over het strand, de branding en de golven van Flynns Beach. Grote rotsformaties fungeren als golfbreker en maken dat golven in hele fraaie waterfonteinen uiteen spatten. Uiteraard een hele serie foto’s gemaakt van dit natuurgeweld. Geduld is een schone zaak. Frank en ik klimmen op een grote rotsformatie die een eind in zee ligt. Via een pad van grillige rotsblokken komen we op de plek van bestemming. Nu is het wachten op patronen van mooie golven en een golf die flink uiteen spat op de grote rots een meter of 10 vóór ons. Alleen ook weer niet zo hard dat we zelf worden bedolven onder een watergordijn. We maken de nodige foto’s en keren heelhuids en droog terug op het strand.

Een andere rots op het strand biedt een prima compositie voor een paar persoonlijke close-ups. Met de 70-200 mm lens op de camera kunnen we voldoende onscherpte in de achtergrond krijgen maar nog genoeg beeld om te zien dat we bij een onstuimige plas water staan.

We houden dit strand voor gezien en lopen verder richting haven. Op de grond voor veel huizen liggen kranten opgerold in een plastic zak. Typisch een beeld dat in Amerikaanse films te zien is waar een krantenbezorger rond fietst en de kranten links en rechts weg gooit in de richting van de huizen. Onderweg komen we nog langs veel mooie stranden (Rocky Beach, Oxley Beach) en uitkijkpunten. Bij “Flagstaff Hill” hebben we mooi uitzicht op “Town Beach” en de monding van de “Hasting River”.

We naderen het centrum en bij het “Corner Restaurant” in Clarence Street nemen we een pauze. De serveerster kan onze bestelling noteren : Coffee Mocha (“in a mug”) en Hot Chocalate (“1 cup and 1 mug”). Dat smaakt zo na een wandeling van ruim een uur. Brigitte wil de Hot Chocolate iets zoeter en strooit wat korreltjes met een heel klein schepje in het kopje. Hmmm dat smaakt anders dan verwacht. Laat dat nu geen suiker zijn maar zout.

Verder richting centrum lopen we langs een klein geel gebouw. Blijkt het "Historic Court House” te zijn. We besluiten een kijkje binnen te nemen. De man achter de receptie is aangenaam verrast met ons bezoek. “It ‘s rush hour, 5 people in the last hour.” We betalen de entreeprijs en de man biedt aan als gids te fungeren. We betreden de rechtszaal van het historische gerechtsgebouw. De man geeft op gepassioneerde wijze uitleg over de achtergronden en bijzonderheden van dit gebouw en de mensen die hier een rol hebben gespeeld, als magistraat, griffier, getuige, verdachte, etc. We mogen een aantal attributen gebruiken en nemen, gekleed in een zwarte toga en getooid met een witte pruik, zo een met van die zijflappen eraan, plaats in de zetel van de magistraat (rechter). We lopen ook door de andere (zij-)kamertjes en krijgen een goede indruk van dit oude gerechtsgebouw.

Zodra we buiten weer in het heden rondlopen, gaan we het “shopping center”binnen. Brigitte is helemaal in haar nopjes met een nieuw handig tasje met heel veel vakjes, ritsen, klepjes en andere handigheidjes. Lekker compact en toch voldoende ruim voor van alles en nog wat. Buiten de tassenshop wordt de tas direct vakkundig in gebruik genomen. “Alles past er precies in”. Een perfecte aankoop dus. En dat voor nog geen $ ??. Alles is hier in Australië heel erg goedkoop als je afgaat op de hoge kortingspercentages. “50%, 60% Off” is geen uitzondering. Wanneer je dus heel veel zou kopen dan heb je ook heel veel voordeel. Dat klinkt fantastisch.

Het is bijna 4 uur en we zijn van plan terug te keren naar de camper. Dat is toch zeker 3 kwartier lopen. De bewolking neemt toe en het wordt al schemerig. Nog even een paar winkels bezoeken. En dat hadden we nu net niet moeten doen. Het is duidelijk dat het gaat regenen en we dus niet droog zullen blijven. In één van de winkels kopen we dus maar een stel plastic poncho’s. 3 voor $ 4,50. Het zijn eigenlijk zeer grote doorzichtige boterhamzakjes met een twee gaten voor de armen en een capuchon. We moeten terug en gekleed in respectievelijk een gele, blauwe en roze poncho lopen we met de cameratassen, het nieuwe tasje en enkele boodschappen tasjes richting camping. Die poncho’s werken goed. Ze hadden alleen iets langer moeten zijn. Al het water dat keurig door de poncho werd tegengehouden op de bovenste helft van ons lichaam druppelde keurig de wetten van de zwaartekracht volgend op onze bovenbenen. Maar goed voor $ 1,50 per stuk kun je niet alles hebben. Na 3 kwartier bereiken we onze camper. De luifel hangt nog uit en het wasgoed hangt er ook maar is net als de slaapzak van Frank nat geregend. Tja dat wordt zoeken naar een manier om het spul weer goed droog te krijgen. Gelukkig hebben we een airco in “de Tank” die ook warme lucht kan blazen. Op stand 3 kun je een flinke bries nabootsen. De slaapzak wordt op ingenieuze vastgemaakt aan allerlei haakjes en klemmetjes en de airco moet de rest doen.

Tijd om een avondmaaltijd te nuttigen want het vele wandelen, strand op, strand af, rotsen beklimmen heeft de nodige calorieën doen verbranden. Het eten smaakt ons heerlijk en na de afwas is het tijd om het weblog bij te werken, foto’s te selecteren en te bewerken en de reis voor morgen te plannen. We gaan morgen door naar Byron Bay, een rit van 460 km.